Η ζωή είναι γυναίκα. Για να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή. Γένους θηλυκού είναι, όπως γενναιόδωρα επιβεβαιώνει η γλωσσική παράδοσή μας, κάθε έννοια που μπορεί να συνδεθεί με φωτεινά χρώματα και συναισθηματική ζέστη.
Η αγάπη, η ελπίδα, η προσδοκία, η ειρήνη, η γαλήνη, η ευτυχία, η ομορφιά… Η διαδρομή, όπως συνήθιζε να μας θυμίζει ο Καβάφης. Το ταξίδι προς την Ιθάκη, ως υπέρτερο της ίδιας της Ιθάκης. Η διαδρομή που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Και να ζήσουμε την πρόοδο. Γένους θηλυκού και αυτή. Να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε. Και αυτή γένους θηλυκού…
Λένε ότι θα ξεχάσουμε τι έκανες ή είπες, αλλά δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τι μας έκανες να αισθανθούμε. Και, με φόντο τις εθνικές εκλογές της 21ης Μαϊου στην πατρίδα μας, η ενοχλητική ανορθογραφία της προσφώνησης “βουλεύτρια”, ακούγεται όλο και συχνότερα. Με τη συνήθη αφετηρία αφέλειας που χαρακτηρίζει όσους προσεγγίζουν επιφανειακά τις μεγάλες αλήθειες της ζωής.
Η Δημοκρατία, γένους θηλυκού και αυτή, η οποία γεννήθηκε στην Αρχαία Αθήνα, προσδιόριζε ως σημαντικότερο ρόλο που μπορεί να έχει το ζωντανό κύτταρο μιας κοινωνικής συλλογικότητας, την ιδιότητα του πολίτη. Της πολίτη. Μια έννοια βαθιάς ενσυναίσθησης, άθικτη από τη βαρβαρότητα της… χαριτωμενιάς “βουλεύτρια”.
Πόσο απαξιωτικό, ντροπιαστικό και θλιβερό. “Βουλεύτρια”… Πόσο προσβλητικό για γυναίκες σαν την Ελεανόρ Ρούσβελτ και τη Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ. Γυναίκες που γκρέμισαν “γυάλινες οροφές”. Γυναίκες που ταξίδεψαν στο μέλλον ένα διαρκές παράδειγμα έμπνευσης. Γυναίκες που θα μνημονεύονται αενάως στην ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας. Από τις, κάθε φορά, αγέννητες γενιές των γυναικών.
“Βουλεύτρια”… Το προσπέρασμα του αλεξίσφαιρου αποτυπώματος των ιδεών του Διαφωτισμού από σκουριασμένα μυαλά, σε… απευθείας μετάδοση. Πόσο θλιβερό και κρίμα…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
