Γράφει η Βάσω Βελίκοβα
Φοιτήτρια Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Στην σύγχρονη Ελλάδα οι επαγγελματικές ευκαιρίες δεν είναι ίσες για όλα τα νέα παιδιά. Οι καλές ευκαιρίες, που υπόσχονται οικονομική ευμάρεια και εξέλιξη είναι για λίγους και εκλεκτούς.
Δεν είναι λίγες οι φορές που τα παιδιά των πολιτικών έχουν σκανδαλίσει την ελληνική κοινωνία με την άμεση επαγγελματική τους αποκατάσταση σε αξιοζήλευτες δουλειές, που για κάποιον νέο, ο οποίος δεν τυχαίνει να είναι γόνος πολιτικής οικογένειας φαντάζει άπιαστο ένα όνειρο.
Η αδικία όμως, δεν εντοπίζεται μόνο στον επαγγελματικό τομέα για τα νέα παιδιά. Υπάρχει και στον τομέα της εκπαίδευσης. Πιο συγκεκριμένα θα αναφερθώ στα αποτελέσματα των περσινών πανελλήνιων εξετάσεων. Με το καινούριο σύστημα εισαγωγής που άλλαξε στη μέση της σχολικής χρονιάς εν μέσω πανδημίας, ένα μεγάλο ποσοστό των μαθητών απέτυχε στις εξετάσεις όχι επειδή δεν μελετήσαν αρκετά, αλλά επείδη το κράτος δεν προσέφερε την κατάλληλη στήριξη στους υποψηφίους και αδιαφόρησε στις έντονες διαμαρτυρίες των μαθητών και των εκπαιδευτικών για τις άδικες αλλαγές που αποφάσισε η Υπουργός Παιδείας.
Σε μια χώρα λοιπόν, που οικονομικά βρίσκεται συνέχεια σε αδιέξοδο και εμποδίζει τα νέα παιδιά να εξελιχθούν αλλά, ταυτόχρονα οι ηγέτες της χώρας ”βολεύουν” τα παιδιά τους σε μεγάλες θέσεις εργασίας χωρίς να έχουν ανώτερες σπουδές απο τα υπόλοιπα ελληνόπουλα ή που εμποδίζουν τους υποψήφιους φοιτητές περάσουν στη σχολή που ονειρεύονται εξαιτίας του άδικου συστήματος εισαγωγής και την ίδια στιγμή τα παιδιά των ηγετών να σπουδάζουν στα ακριβότερα πανεπιστήμια του κόσμου, είναι αδύνατον να εκτιμήσουν και να αγαπήσουν οι νέοι αυτή την χώρα, γιατί ουσιαστικά τους διώχνει. Οπότε, την επόμενη φορά που θα κατηγορήσει κάποιος τους νέους ότι προτιμούν το εξωτερικό και δεν στηρίζουν τη χώρα τους, ας σκεφτούν λίγο πόσο η χώρα στηρίζει τους νέους.
