Της Βαρβάρας Ηλιοπούλου
Πολιτισμολόγος- Κοιν.Επιστήμονας
Και μετά τη μάχη για τη χρήση της μάσκας, λαμβάνει σειρά μια άλλη μάχη με πανομοιότητα χαρακτηριστικά όσων τυγχάνουν υποστηρικτές της. Είναι η νέα μάχη κατά των εμβολίων του κορωνοϊού . Η ρίζα αυτής, βρίσκεται στους αμφισβητίες του ιού που ταυτίζονται λίγο ή πολύ με τους αρνητές του εμβολίου. Δεν είναι λίγοι άλλωστε όσοι επιμένουν ότι ο ιός είναι μια γριπούλα που κάθε χρόνο έχει ανάλογο ποσοστό θνησιμότητας. Άρα αυτοί θα πρωτοστατήσουν στο να μην αναλάβουν το ρίσκο να δεχτούν να εμβολιαστούν με ένα εμβόλιο του οποίου τις παρενέργειες δεν γνωρίζουν. Αν και έχει παρατηρηθεί κατά καιρούς ότι πολλές φορές έχει γίνει χρήση άλλου είδους φαρμάκων χωρίς να γνωρίζουν τις παρενέργειες. Και φυσικά όπως φαίνεται ούτε το 1,5 εκατ.νεκρών παγκοσμίως έως σήμερα δεν μπορεί να ταυτίσει το συγκεκριμένο θανατηφόρο ιό covid-19 με τον παραδοσιακό ιό της γρίπης.
Και τώρα διερωτάται κανείς αν όλοι αυτοί που διακυβεύουν την άρνηση του εμβολιασμού, σε ποια κοινωνική και ψυχολογική κατηγορία ανήκουν.
Μπορεί να πιστεύουμε ότι ανήκουν στην κατηγορία των ανόητων ή και κάποιες φορές των «τρελών» συμπολιτών μας οι οποίοι διακατέχονται από ανορθολογικό και αντιεπιστημονικό πνεύμα. Πολλές φορές τους αποκαλούμε γραφικούς ή και ψεκασμένους που μπορεί από απλή ανοησία να υπακούσουν και σε παράλογες εξωπραγματικές θεωρίες. Όμως εκτός από τους παραπάνω υπάρχουν και αρνητές του εμβολιασμού που είναι πολίτες όπως είμαστε όλοι εμείς, δηλαδή ανήκουν σε όλα τα μορφωτικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και γεωγραφικά επίπεδα.
Τις περισσότερες φορές αντιτάσσουν μια πληροφορία η οποία σύμφωνα με τις δικές τους απόψεις, τολμά να αποκαλύπτει όσα κρύβει μια επίσημη επιστήμη που θεωρούν ότι αποτελεί εξάρτημα της εξουσίας των ισχυρών και η οποία επιζητά τον πλήρη έλεγχο των αδυνάτων από τους ¨ισχυρούς¨, οι οποίοι λειτουργούν από ιδιοτελές συμφέρον .
Αυτή ακριβώς η ιδεοληψία μπορεί να τους καταστήσει επικίνδυνους και όχι μόνο να προκαλέσει διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης, αλλά να αποτελέσει και υγειονομική βόμβα για όλους τους υπόλοιπους.
Έτσι γίνεται αντιληπτό ότι σύμφωνα με τους αρνητές, ο πραγματικός εχθρός δεν είναι η επιστημονική κοινότητα και οι θεωρίες της, αλλά ο συνδυασμός του κυρίαρχου κεφαλαίου και της εξουσίας που προσπαθούν να καταστήσουν υπάκουα όργανα τους άπαντες. Και επειδή περίπου δύο αιώνες οι σύγχρονες δημοκρατίες στηρίζουν την υπόσταση τους στον επιστημονικό τρόπο οργάνωσης της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, αυτό είναι που τους τοποθετεί αντιμέτωπους και ανυπάκουους να εφαρμόσουν τέτοιου είδους πολιτικές και κατ επέκταση τους ωθεί στη μη συμμόρφωση των σύγχρονων επιστημονικών αντιλήψεων.
Στην ουσία δεν θέλουν να αποδεχτούν ότι η σύγχρονη διοίκηση και οι κάθε είδους αποφάσεις δεν μπορούν να λαμβάνονται χωρίς τη λεπτομερή αναφορά σε δεδομένα που τυγχάνουν σε πλήρη επιστημονική ανάλυση και επεξεργασία. Αυτή τη θεμελιώδη βάση είναι που προσπαθούν να υποσκάψουν οι αρνητές. Και αυτή τη φορά, η άρνηση κατά του εμβολίου, εφόσον επικρατήσει εν μέρει, δεν θα αποτελέσει μόνο υγειονομική βόμβα, αλλά και μια ισχυρή έκρηξη στα θεμέλια της δημοκρατίας με ανυπολόγιστη κοινωνικοπολιτική, ιδεολογική και ηθική ζημιά.
Φυσικά αυτή η αντίληψη δεν θα καταστεί δυνατή να εμποδίσει όλους τους υπόλοιπους που επιθυμούν να επιστρέψουν στην κανονικότητα και να πάρουν πάλι τις ζωές στα χέρια τους. Κι αυτό θα επιτευχθεί με τη χρήση του εμβολίου, όταν αυτό ξεκινήσει να χορηγείται από τις αρμόδιες υγειονομικές υπηρεσίες.
