Στο μεταίχμιο της μετάβασης από τη μια χρονιά στην άλλη, η επιλογή του επόμενου προσώπου που θα βρεθεί στον προεδρικό θώκο, προσλαμβάνει εκ των πραγμάτων ταυτοτικά στοιχεία εναρμόνισης με την κοινή λογική. Την ηθική αξιοπρέπεια. Την εθνική μνήμη. Το συνεκτικό μέλλον της κοινωνίας μας.
Η επιλογή της Κατερίνας Σακελαροπούλου αποδείχτηκε… τραυματική για τον Θεσμό. Στον επίλογο της θητείας της, η σημερινή ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου συγκεντρώνει τις περισσότερες αρνητικές γνώμες από κάθε προκάτοχο της. Με αποτέλεσμα, εξαιτίας της αποστροφής της ελληνικής κοινωνίας προς το πρόσωπο της, η ίδια να μεταφέρει την τοξικότητά της και στον ίδιο τον Θεσμό.
Η άλλοτε επικεφαλής του Συμβουλίου της Επικρατείας, που νομιμοποίησε και έκρινε συνταγματικά τα εθνοκτόνα Μνημόνια, με αποτέλεσμα να αφαιρέσει από τις μελλοντικές γενιές το δικαίωμα να διεκδικήσουν επανορθώσεις για τα δεινά που προκάλεσαν στον εθνικό κορμό, δεν κατανόησε ποτέ τη βαθύτερη ουσία του ρόλου της. Να ενώνει το έθνος. Όχι να το διχάζει.
Γι’ αυτό και έγινε πρόθυμη και άβουλη… χειροκροτητής στο πάρτυ για τα επινίκια της ψήφισης του νόμου για τους ομοφυλόφιλους, που δίχασε βαθιά την ελληνική κοινωνία και προκάλεσε βαθύ, πιθανότατα μη αναστρέψιμο ρήγμα στην κοινωνική βάση της Νέας Δημοκρατίας, όπως καταγράφηκε στις ευρωεκλογές του Ιουνίου.
Γι’ αυτό και… δεν κατάλαβε τι έλεγε, όταν μιλούσε σε παιδιά δημοτικού για αρκουδάκια… χωρίς φύλο, ασύγχρονη προς την εγκατάλειψη της woke κουλτούρας από τη Δύση, λόγω της ζημιάς που προκάλεσε η υστερία της στον συνεκτικό ιστό των κοινωνιών.
Γι’ αυτό δεν συμμετείχε στη συναυλία για τα παιδιά που χάθηκαν τραγικά στα Τέμπη, για να μην θυμηθεί κανείς την αποκρουστική εικόνα της να πετάει λουλούδια στα βαγόνια, ενώ τα σωστικά συνεργεία αναζητούσαν ακόμη επιζόντες, μερικές ώρες μετά την εθνική τραγωδία.
Η Κατερίνα Σακελλαρόπουλου ήταν το… ατύχημα που έπρεπε να αποφύγει η Ελληνική Δημοκρατία. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που ακύρωσε το ιστορικό στοίχημα της πρώτης γυναίκας Προέδρου της Δημοκρατίας.
Κατώτερη των περιστάσεων. Άχρωμη και άφωνη. Μοιραία και άβουλη, για να παραφράσουμε τον Βάρναλη. Καληνύχτα σας, κυρία Πρόεδρε…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
