Η μετακίνηση συναισθημάτων που προκαλεί στην κοινή πατρίδα μας την Ευρώπη, η επιλογή της Γερμανίας να κλείσει τα σύνορα για τους μετανάστες, και της Γαλλίας επίσης να προβάλλει εμπόδια στα μεταναστευτικά ρεύματα, μας θυμίζει άγαρμπα και βίαια, το βαρύ τίμημα που πληρώνει η Ενωμένη Ευρώπη, στα χέρια μιας… παιδικής χαράς, φερόμενων ως ηγετών.
Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση μαστίζεται από… ορφάνια σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας. Η ενσωματωμένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών έγινε πρόθυμο και άβουλο συμπλήρωμα των στρατηγικών επιδιώξεων των Ηνωμένων Πολιτειών, ακόμη και σε βάρος του συμφέροντος της ίδιας της Ευρώπης. Των Ευρωπαίων πολιτών, των ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Έτσι, η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής στην ήπειρό μας, και η δυστοκία οράματος για το μέλλον, “φούσκωσαν” πολιτικά και εκλογικά ακραία και αντισυστημικά ρεύματα. Τα οποία πλέον επηρεάζουν καθοριστικά τις εξελίξεις στη Γερμανία και τη Γαλλία, δηλαδή τις δυο ισχυρότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες χαράσσουν την κοινή στρατηγική του ευρωπαϊκού μορφώματος.
Ο Όλαφ Σολτς, ανεπαρκής, ετοιμόρροπος λόγω των εύθραυστων ισορροπιών της κυβέρνησης της οποίας ηγείται, και… ανοιχτός σε εκκρεμότητες με σκάνδαλα από το παρελθόν.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν, “κουτσή πάπια” καθώς δεν έχει το δικαίωμα μιας τρίτης θητείας, σε εγκάρδια συνεννόησης με τη Μαρίν Λεπέν, όπως έδειξε και η επιλογή του Μισέλ Μπαρνιέ για την πρωθυπουργία.
Και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ελάχιστη και ολίγιστη, στο θλιβερό κατάντημα του ρόλου της… τσιρλίντερ του διεφθαρμένου καθεστώτος Ζελένσκι στην Ουκρανία, το οποίο χρηματοδοτεί με ενθουσιασμό, εις βάρος των αναγκών και των προτεραιοτήτων των Ευρωπαίων πολιτών, τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσωπεί.
Μια ιστορικά πρωτόγνωρη ορφάνια, για μια ήπειρο συνηθισμένη να παράγει Ιστορία. Σήμερα, Ιστορία παράγει το μεταναστευτικό. Σε καθεστώς φόβου…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
