Του Νίκου Φυλάγγελου
Η εξέλιξη ήταν απολύτως αναμενόμενη, με μοναδική ενδεχομένως εξαίρεση τους… μυωπικούς με τα υψωμένα δάχτυλα, που διατηρούν δημόσιο λόγο, και αδυνατούν να καταλάβουν τις μεγάλες αλήθειες που διαμορφώνουν τον βηματισμό μιας κοινωνίας.
Η γραφική αντιμετώπιση του Νόβακ Τζόκοβιτς από τον βυθισμένο στην ανωνυμία πρωθυπουργό της Αυστραλίας Σκοτ Μόρισον, οδήγησε τον Σέρβο τενίστα σε επίπεδο… ήρωα. Όχι μόνο των αντιεμβολιαστών. Ήρωα της κοινής λογικής, απέναντι σε έναν άχρωμο πολιτικό, με συρρικνωμένη αντίληψη της πραγματικότητας.
Η απόφαση της αυστραλιανής Δικαιοσύνης βέβαια, προκαλεί μελαγχολία, αν σκεφτούμε πώς… δεν λειτουργεί στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη. Πόσο “εναρμονισμένες” είναι ορισμένες αποφάσεις.
Το μέσο είναι το μήνυμα. Πάντα ήταν, πάντα θα είναι.
Τον Νόβακ Τζόκοβιτς θα τον μνημονεύουν οι γενιές του μέλλοντος για πληθυντικούς λόγους, από τα αθλητικά επιτεύγματά του, μέχρι την προσφορά του στην κοινωνία, και φυσικά την υπεράσπιση των ιδεών του, ακόμη και όταν είχαν στρεβλωτικό περιεχόμενο.
Τον Σκοτ Μόρισον θα τον θυμάται η Ιστορία ως… “εκείνον τον τύπο”, όπως τον αποκάλεσε ο Τζο Μπάιντεν, καθώς δεν θυμόταν το όνομά του.
