Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Η ποίηση είναι ο ισόβιος θεραπευτής κάθε καρδιάς που αναζητεί το φως. Το φως που στερήθηκε, το φως που δεν γνώρισε ποτέ, το φως που δίσταζε να αγκαλιάσει.
Με το ποίημα που διάβασε στην τελετή ορκωμοσίας του Τζο Μπάιντεν και της Κάμαλα Χάρις, η Αμάντα Γκόρμαν έγινε το καθρέφτισμα του φωτός. Η ελπίδα μιας καλύτερης επόμενης ημέρας, περισσότερο λαμπερής και αισιόδοξης, περισσότερο γνήσιας, όπως η νεανική καρδιά της.
Η 23χρονη ποιήτρια δεν δίστασε τότε να ομολογήσει ότι θα την ενδιέφερε να εμπλακεί με την ενεργό πολιτική, και φυσικά να διεκδικήσει την Προεδρία των ΗΠΑ. Και με πρόσφατη συνέντευξή της το έκανε περισσότερο συγκεκριμένο, δείχνοντας ότι μέσα της το πιστεύει και το θέλει.
Η Αμάντα Γκόρμαν δήλωσε ότι, μετά από συζητήσεις που είχε με προσωπικότητες όπως τη Νάνσι Πελόζι, τη Χίλαρι Κλίντον και τη Μισέλ Ομπάμα, κατάλαβε ότι η ενασχόληση με την πολιτική δεν θα προϋπέθετε για την ίδια να σταματήσει αυτό που την ενθουσιάζει. Το γράψιμο και την ποίηση. Και έτσι, η προοπτική έγινε περισσότερο ενδιαφέρουσα.
Στόχος φυσικά η “γυάλινη οροφή” και το γκρέμισμά της, εφόσον δεν προηγηθεί το πεπρωμένο κάποιας άλλης, ως πρώτης γυναίκας Προέδρου των ΗΠΑ.
Όπως θα έλεγε και η ίδια, αν είσαι αρκετά δυνατός να δεις και να αγκαλιάσεις το φως. Αν είσαι αρκετά δυνατός, να είσαι το φως…
