Γράφει ο Θεοχάρης Μπικηρόπουλος, συγγραφέας
Κανείς δε μπορούσε να φανταστεί αυτό που μας συμβαίνει.
Κανείς επίσης δε μπορεί να φανταστεί το αύριο παρά μόνο η κυβέρνηση που καθημερινά εξαγγέλλει μέτρα και πρωτοβουλίες.
Από τη μια για την ενίσχυση των εργαζομένων, των επιχειρήσεων, των ανέργων και των ευάλωτων κοινωνικά συμπολιτών μας.
Από την άλλη για την προσέλκυση νέων επενδύσεων, την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, την τόνωση της εξωστρέφειας, την ενδυνάμωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την ψηφιακή μετάβαση, την ανάπτυξη, την αντιμετώπιση της ανεργίας, την ενίσχυση των νοσοκομείων…
Για μας τους Έλληνες με ένα ακόμη αφόρητο βαρίδιο, τα καμώματα της Τουρκίας και την… ουδετερότητα της Ε.Ε.
Όλα αυτά με το λαό απέναντι στην σκληρή καθημερινότητα:
Τον κορονοιό, τον εγκλεισμό, τα κρούσματα, τους αναπνευστήρες, τις τρομακτικές λευκές στολές των υγειονομικών, τους θανάτους (που σιγά -σιγά δεν εκπλήσσουν πια δεχόμενοι μοιρολατρικά ως φυσικό επακόλουθο και του καθενός το …«γραφτό».!)
Ανεργία –ξανά-,
φτώχια –ξανά-.
Η ψυχολογία στο ναδίρ.
Σκεπτικισμός.
Αβεβαιότητα.
Φόβος.
Ο καλλωπισμός, τα φώτα και τα στολίδια στις πλατείες, τις βιτρίνες των καταστημάτων και λίγων μπαλκονιών, μοιάζουν περιττά ή αδιάφορα .
Απέναντι σε όλα αυτά μέλημά μας και καθήκον να εμφυσήσουμε την ελπίδα στα παιδιά.
Μεγαλώνουν με τα μνημόνια, την πανδημία, την απόσταση και τη μάσκα.
Με την αγωνία του αύριο…
Σε έναν κόσμο, φυλακή.
Σε έναν κόσμο, όχι που αλλάζει αλλά σε έναν κόσμο που έρχεται από το πουθενά στο τίποτα.
Σε έναν κόσμο που μας έδειξαν προφητικά κάποιες κινηματογραφικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τον ζούμε ως κομπάρσοι στην αληθινή ζωή!
Κι εμείς τώρα που «μιλάμε» γράφοντας αυτές τις γραμμές, δεν ξέρουμε αύριο τι μας ξημερώνει…
Μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένομε σε κάποιο θαύμα.
Μέχρι να ζήσουμε αυτό το «κάποιο θαύμα», ας αρπάξουμε την ευκαιρία.
Να βγάλουμε από το μπαουλάκι της ύπαρξής μας όλα τα αποθέματα αγάπης και να τα μοιραστούμε. Με όσους αγαπάμε.
Και να βιώσουμε το θαύμα της γέννησης του μικρού Χριστού που ταπεινά και φτωχικά μέσα από τη φάτνη ξεκίνησε την πορεία του στον κόσμο και της ζωής μας.
Μαζί του ίσως μπορούμε να αντέξουμε ακόμη 2000 χρόνια!
Αρχής γενομένης από το 2021…
Καλές γιορτές…
