Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Θέλουν να πέσει άμεσα ο Μητσοτάκης, χωρίς να μας λένε ποια είναι η λύση που προκρίνουν. Και αυτό το κάνουν εκ του πονηρού. Ακριβώς επειδή γνωρίζουν ότι τα σχέδιά τους μπορούν να περάσουν μόνο υπό «έκτακτες συνθήκες» και κόντρα στο Σύνταγμα της χώρας. Η κάτω πλατεία θέλει άμεσα αλλαγή στα πρότυπα της «άμεσης δημοκρατίας» και με αρχηγό την Καρυστιανού ή έστω τη Ζωή. Η πάνω πλατεία έχει άλλα «σχέδια»: Αλλαγή του πρωθυπουργού εν κινήσει. Να εξαναγκαστεί, δηλαδή, ο κ. Μητσοτάκης να παραδώσει την πρωθυπουργία σε εκλεκτό τους. Πολιτικό ή επιχειρηματία…
Κατηγορούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τους θεσμούς, όταν οι ίδιοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο απεργάζονται σχέδια που παραπέμπουν ανοικτά σε εκτροπή. Σε μία χώρα που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους εδώ και χρόνια, φτάνει ο λογαριασμός για τις νοοτροπίες που καλλιέργησε ο κομματισμός και ο λαϊκισμός στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Ανεξάρτητα από το αν θα πετύχουν τελικά τον στόχο τους όσοι θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν πολιτικά τις συγκεντρώσεις της Παρασκευής, η ζημιά έχει ήδη γίνει. Ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται να αλλάξει το πολιτικό τοπίο, δύο μόλις χρόνια μετά από τις εκλογές, δείχνει ότι η πολιτική αστάθεια ήρθε στη χώρα για να μείνει. Η διχόνοια και το μίσος είναι περισσότερο βαθιά ριζωμένο απ’ ότι πίστευε ο πλέον απαισιόδοξος από εμάς. Σε μια τέτοια άρρωστη κατάσταση δεν επενδύει κάποιος. Ούτε χρήματα, ούτε όνειρα…
Να πέσει ο Μητσοτάκης και βλέπουμε! Για ποιους θεσμούς μιλάνε, σε ποια δημοκρατία αναφέρονται, όταν εργαλειοποιούν τα πάντα για να πετύχουν τον σκοπό τους; Ποια είναι τα πραγματικά περιθώρια «συνεννόησης» σε μία χώρα που προσπαθεί απεγνωσμένα τα τελευταία είκοσι χρόνια να αυτοκτονήσει; Και ποιος μπορεί να τη σταματήσει;
Μάταια προσπαθούν κάποιοι να πουν ότι υπάρχει Σύνταγμα, ότι υπάρχει Βουλή και μια διαδικασία για όποιον πιστεύει ότι μια κυβέρνηση είναι για τους δικούς της λόγους ακατάλληλη. Ξέρουν ότι αυτός ο δρόμος δεν θα τους οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Και ότι και στις επόμενες εκλογές θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι, όπως ήταν και στις προηγούμενες. Ξέρουν ότι θα χάσουν, οπότε παίζουν τώρα τα ρέστα τους! Ή τώρα ή ποτέ!
Από την άλλη δεν έχουν ακόμη δει την αντίδραση των ανθρώπων που τους είπαν «stop» το 2015. Το μέτωπο του «ναι» είναι διασπασμένο, κουρασμένο, αλλά τώρα έχει έναν σοβαρό λόγο για να ενώσει και πάλι τα κομμάτια του: Η δράση έχει πάντα και αντίδραση. Αν το 41% στις εκλογές τους εξέπληξε, να είναι σίγουροι ότι ο κόσμος αυτός είναι αποφασισμένος να φτάσει πολύ μακριά για να υπερασπιστεί τις αρχές του.
