Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Ως εραστής των κατοικιών σοβιετικού τύπου, κάποτε θαύμαζα τα εργατικά γκέτο, τις «εργατικές πολυκατοικίες». Ήταν ξεκάθαρες και οι γραμμές: Η ελίτ στις αριστοκρατικές συνοικίες και ο «λαός» στις μεγάλες κίτρινες πολυκατοικίες. Εντάξει! Αυτή είναι μια καθαρή δυσφήμιση του κράτους πρόνοιας. Ας πιάσουμε το θέμα από «φιλελεύθερη πλευρά». Δεν θέλετε, κύριοι της κυβέρνησης, τα κίτρινα εκτρώματα. Τι θα λέγατε για σύγχρονα «πράσινα» συγκροτήματα κατοικιών που θα αναβαθμίσουν τη ζωή στην πόλη; Να αξιοποιήσουμε και τη μεγάλη ακίνητη περιουσία του δημοσίου και να λύσετε το πρόβλημα της στέγης χιλιάδων νέων ζευγαριών. Win -Win που λένε και οι γείτονες.
Καλά έκανε ο Μητσοτάκης και έδωσε το επίδομα ενοικίου; Ακούγοντας χτες δικαιούχους του νέου προγράμματος, είμαι βέβαιος ότι το Μαξίμου μελέτησε καλά τις μετρήσεις πριν καταλήξει σε αυτό το μέτρο. Είναι απόλυτα στοχευμένο. Γι αυτό άλλωστε και σκούζει η αντιπολίτευση. Αν είναι αποτελεσματικό, αυτό δεν το ξέρουμε. Θεωρούμε υπερβολή τις αιτιάσεις ότι θα αυξηθούν ανάλογα τα ενοίκια. Από την άλλη, η επιδότηση ενοικίου δεν θα θεραπεύσει το μεγάλο πρόβλημα στη στέγη.
Είναι γνωστό ότι υπάρχουν χιλιάδες κλειστά ακίνητα. Το ζητούμενο είναι πώς αυτά τα ακίνητα θα βγουν στην αγορά. Κι επειδή πολλά από αυτά τα κλειστά ακίνητα είναι κλειστά επειδή ανήκουν πλέον στις τράπεζες ή οι ιδιοκτήτες τους έχουν στην πράξη παραιτηθεί από την εκμετάλλευσή τους, επειδή λόγω οφειλών δεν πρόκειται να πάρουν ένα ευρώ απ΄ αυτά, γι αυτό και η πρόσθετη φορολόγησή τους που εισηγούνται διάφοροι δεν θα έχει το παραμικρό αποτέλεσμα. Τα κλειστά ακίνητα θα παραμείνουν κλειστά. Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση θέλει να έχει αποτέλεσμα και αυτό να αποτυπωθεί στην αγορά, να ωφεληθούν οι ιδιοκτήτες και οι ενοικιαστές και να το καρπωθεί αυτό πολιτικά, ας βρει κίνητρα για να ανοίξουν τα κλειστά σπίτια και ας αποφύγει κάθε πρόσθετη φορολογία. Επίσης, μπορεί να λύσει όλα αυτά τα γραφειοκρατικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί με τις ταυτότητες κτιρίων και τις παλιές νομιμοποιήσεις.
Το δημόσιο, επίσης, έχει μια μεγάλη αναξιοποίητη περιουσία. Στρατόπεδα στο μέσο των πόλεων που θα μπορούσαν να γίνουν οι νέες συνοικίες. Σύγχρονες «πράσινες κατοικίες» που θα έδιναν πνοή στις πόλεις, ανάσες στην οικονομία και ταυτόχρονα θα έδιναν λύση στο μεγάλο στεγαστικό πρόβλημα των νέων ζευγαριών. Κακά τα ψέματα! Όταν ένας από τους δύο συντρόφους καλείται να δώσει τον έναν του μισθό για ενοίκιο, τότε οι άνθρωποι αυτοί δεν σκέπτονται το μέλλον του έθνους αλλά το πώς θα βγάλουν τον μήνα τους. Και ο μήνας δεν βγαίνει…
Καλά έκανε ο κ. Μητσοτάκης και έδωσε το επίδομα. Αλλά και να μην το έδινε δεν θα άλλαζε πολλά πράγματα. Ούτε και τα προγράμματα της στέγης που υλοποίησε μέχρι σήμερα η κυβέρνηση κατάφεραν πολλά πράγματα. Χρειάζεται αλλαγή κατεύθυνσης. Επιστροφή στη λογική των εργατικών πολυκατοικιών. Να μην είναι σοβιετικού τύπου, αλλά κάτι σύγχρονο που να δίνει απαντήσεις και στα μεγάλα θέματα που αντιμετωπίζουν οι πόλεις μας. Νομίζουμε ότι σε αυτό, στην εγκατάλειψη του μοντέλου των μεγάλων κίτρινων πολυκατοικιών, θα συμφωνήσουν άπαντες. Ακόμη και όσοι κομμουνιστές δεν έχουν ακόμη μετανοήσει! Αλλά και όσοι δεξιοί κρύβουν μέσα τους έναν Στάλιν. Δεν χρειάζονται απόλυτες θέσεις. Έξυπνες λύσεις χρειαζόμαστε.
