Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Δεν αντιλαμβανόμαστε την επιμονή της κυβέρνησης να απολογηθεί ο εκλεγμένος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης για τα όσα τερατώδη υποστήριξε για τα Τέμπη. Κανονικά θα έπρεπε το αίτημα αυτό να γίνει προς τους εμπνευστές της εκστρατείας μίσους. Ο Νίκος απλά εκτέλεσε ένα κακόγουστο σενάριο. Άλλοι το έγραψαν. Είναι εύκολο να ζητάς από έναν απλό αρχηγό ενός μικρού κόμματος να δώσει εξηγήσεις. Και άδικο. Επειδή ο Νίκος δεν μπορεί να δώσει εξηγήσεις. Είναι αμφίβολο ακόμη αν κατάλαβε τον ρόλο του σε όλη αυτή την ιστορία. Οι μεγάλοι ηγέτες δημιουργούν τα μεγάλα κόμματα. Δεν κάνουν τα ράσα τον παπά…
Αλήθεια, ποιος δολοφόνησε την αλήθεια; Σίγουρα όχι όσοι πρόβαλλαν το βίντεο με δηλώσεις στελέχους του ΠΑΣΟΚ για τα χαμένα βαγόνια. Αλλά όσοι συντάχθηκαν ανοικτά με τους εμπόρους των Τεμπών. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ φέρει τεράστια ευθύνη για τη δημιουργία αυτού του τοξικού νέφους που απλώθηκε σε όλη τη χώρα.
Οι θεωρίες συνωμοσίας για τα ξυλόλια, τους λαθρέμπορους και τη συγκάλυψη υιοθετήθηκαν πλήρως από το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και διέλυσε ο υιός του Γιώργος. Ο Νίκος Ανδρουλάκης διαδέχτηκε την Φώφη Γεννηματά και τον Βαγγέλη Βενιζέλο, του οποίου Βαγγέλη Βενιζέλου υπήρξε πνευματικό παιδί. Ο κ. Ανδρουλάκης, λοιπόν, υποσχέθηκε την ανάσταση ενός ιστορικού κόμματος, την επιστροφή του σε θέση πρωταγωνιστή. Αυτά υποσχέθηκε. Το τι έκανε το παρακολουθούμε έκπληκτοι στις οθόνες μας τους τελευταίους μήνες και με αφορμή τα Τέμπη…
Ο κ. Ανδρουλάκης έκανε μία ιστορική επιλογή και περισσότερο θα κριθεί στο μέλλον γι’ αυτήν: Αποφάσισε να διαλύσει το μέτωπο του «ναι». Το μέτωπο που συγκροτήθηκε το 2015 απέναντι στους δραχμολάγνους και ρωσόδουλους που ήθελαν την Ελλάδα έξω από τη ζώνη του ευρώ και μακριά από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Η ρητορική των Τεμπών είναι απόρροια αυτής της απόφασης. Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη έχει κόψει γέφυρες με την εποχή της συγκυβέρνησης με τη ΝΔ. Σαν να λέμε ότι το πολιτικό παιδί του Βαγγέλη Βενιζέλου αποφάσισε να σβήσει το παρελθόν του πατρός, χωρίς ο μέντοράς του, τελικά, να διαμαρτυρηθεί γι αυτήν την απαίσια πράξη απέναντι στην ιστορική αλήθεια. Περίεργα πράγματα σε περίεργες εποχές…
Το τι θα κάνει ο κ. Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ είναι ένα θέμα που θα απασχολήσει τους ίδιους, αν δεν τους έχει ήδη απασχολήσει και με αφορμή την υποχώρηση της επίδρασής τους στην κοινωνία. Αυτό που απασχολεί όσους υπερασπίστηκαν το 2015 την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας είναι ότι χάθηκε ένας ιστορικός σύμμαχος. Αυτή είναι μια μεγάλη απώλεια. Και ότι το μέτωπο του «όχι» κέρδισε έναν απροσδόκητο νέο φίλο. Αυτό θα έπρεπε να ρωτήσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Μαρινάκης τον κ. Ανδρουλάκη: «Γιατί κύριε πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ; Τι σας έσπρωξε στην πολιτική αυτοχειρία και στην αμαύρωση της ιστορικής πορείας του κόμματός σας »; Αυτό το «τι» ίσως είναι και η άκρη του νήματος που θα μας βγάλει από τον λαβύρινθο. Όσο δεν πιάνουμε την άκρη του νήματος κινδυνεύουμε να φαγωθούμε από τον βουλιμικό Μινώταυρο. Οπότε, κύριε Μαρινάκη, λάθος ερώτημα απευθύνατε. Όχι ότι θα πάρετε κάποια απάντηση. Δεν τους ενδιαφέρει αυτό. Ούτε καν η δημοσκοπική τους πτώση. Δεν δίνουν λογαριασμό ούτε καν στους ψηφοφόρους τους, γιατί να απαντήσουν σε εσάς;
