Γράφει ο Θανάσης Καρτερός
Μπορείς βέβαια να βαφτίζεις την εκλεγμένη με μυστική ψηφοφορία από τα μέλη του κόμματος Κεντρική Επιτροπή γραφειοκρατία και νομενκλατούρα. Να βαφτίζεις υπονομευτές και πραξικοπηματίες και να παραδίδεις στη χλεύη των τρολ ανθρώπους με δεκαετίες αγώνων στην Αριστερά. Να παραπέμπεις αγέρωχα στη συγκεκριμένη διαδικασία μομφής όσους σε αμφισβητούν, να συμμετέχεις στη συνεδρίαση και την ψηφοφορία χωρίς να θέσεις θέμα νομιμότητάς της, και ύστερα, όταν η απόφαση είναι εις βάρος σου, να βαφτίζεις όλη τη διαδικασία «εκτροπή». Και μπορείς σε συνέχεια, όταν κάποιοι φανατισμένοι από τη δική σου στάση και το δικό σου νεύμα οπαδοί ασχημονούν έξω από την Κουμουνδούρου κατά της «εκτροπής» να μιλάς για προβοκάτσιες.
Γιατί να μη μπορείς; Κασσελάκης αφού. Αν μπορείς να βαφτίζεις το ΝΑΤΟ ιερή αμυντική συμμαχία, τον εαυτό σου μάγιστρο της ανανέωσης και βέβαιο πρωθυπουργό, με δύο μάλιστα θητείες, τον Τσίπρα υπονομευτή και την πισίνα σηπτική δεξαμενή, η διαδικασία μομφής θα σε σταματήσει; Και εκτροπή θα την πεις και πραξικόπημα και προδοσία και ό,τι άλλο διαθέτει η ελληνική γλώσσα. Μόνο που αυτή δεν είναι στάση ηγέτη, πολιτικού, ανθρώπου που κατέλαβε όπως κατέλαβε την ανώτατη θέση ευθύνης ενός κόμματος. Είναι στάση ανεύθυνου, ή και τυχοδιώκτη, που δεν ενδιαφέρεται για το χώρο, τη διαδρομή, τις αξίες, τους ανθρώπους του, αλλά καταφεύγει στο γνωστό: γαία πυρί μιχθήτω. Ας πάμε σε εμφύλιο, ας γκρεμίσουμε ό,τι έχει απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί να περάσει το δικό μου.
Δεν θα περάσει βέβαια το δικό του. Οι εκλογές θα βεβαιώσουν του λόγου το ασφαλές. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα για όσους -και υπάρχουν χιλιάδες- τραυματίες από το βομβαρδισμό του ΣΥΡΙΖΑ αναζητούν σιωπώντας διέξοδο. Το θέμα είναι τι θα μείνει στο τέλος με τέτοιες τοξικές ανοησίες για εκτροπές, πραξικοπήματα κλπ, και τέτοιο ανασκολοπισμό διαδρομών και ανθρώπων. Τι θα αφήσει πίσω του ο εμφύλιος που κηρύσσει ο τέως, όταν επιτίθεται στο ίδιο του το κόμμα. Κι εδώ, για όσους σήκωσαν το βάρος της μομφής, ένας είναι ο δρόμος. Να μη «τσιμπήσουν». Να τον αφήσουν να παίζει μόνος του τον εμφύλιο ως την κάλπη. Να πάρουν όλα τα μέτρα, ως το τέλος, ώστε να μη γίνει η προσωπική του φάρσα τραγωδία για όλους…
