Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Η επόμενη κυβέρνηση θα έχει να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση. Η χρυσή εποχή των επιδομάτων φτάνει στο τέλος της και την ίδια ώρα θα χρειαστεί να έρθουμε αντιμέτωποι με τον σκληρό πυρήνα των προβλημάτων της Οικονομίας. Το σημαντικότερο, όμως, ζήτημα θα είναι οι σχέσεις μας με την Τουρκία, όπου είναι πιθανόν η κυβέρνηση να κληθεί να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις και να λάβει εξίσου δύσκολες αποφάσεις. Ποιος, λοιπόν, θέλει να αναλάβει το τιμόνι;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο μόνος που είναι πραγματικά πρόθυμος να πάρει στα χέρια του την καυτή πατάτα. Άλλωστε την έχει ήδη, δεν θα αλλάξει κάτι. Και η αλήθεια είναι ότι μέχρι σήμερα τα έχει καταφέρει περίφημα σε όλες τις προκλήσεις που του παρουσιάστηκαν. Κι αλήθεια επίσης είναι ότι η νέα διακυβέρνηση θα φέρει τον κλείσιμο των κύκλων που άνοιξαν αυτή την τετραετία. Τώρα θα κριθεί αν οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν ήταν αρκετές για την Οικονομία. Θα επανέλθουν στην καθημερινή συζήτηση οι παλαιοί γνώριμοι, το χρέος, η ανάπτυξη και άλλοι. Και να μην ξεχνάμε ότι ο κορονοϊός εξάντλησε τα περιθώρια του καλού πατερούλη – κράτους και είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να επιστρέψουμε στη σκληρή πραγματικότητα των αριθμών.
Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι η χώρα θα πρέπει να πάρει κρίσιμες αποφάσεις σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά. Και σκεφτείτε πόσο δύσκολο θα είναι για τον επόμενο πρωθυπουργό, που μπορεί να έχει να επιλέξει μεταξύ μιας διπλωματικής ήττας και μιας «αναγκαστικής συνεννόησης» με την «φίλη» Τουρκία. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς ότι η Δύση θα αφήσει την Τουρκία στην αγκαλιά των Ρώσων. Από την μία δεν θέλουν να συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση, αλλά και δεν θέλουν να χαθεί η Τουρκία. Το πιο πιθανό, λοιπόν, είναι να μεταφερθεί κάποια στιγμή (στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον) η πίεση στο δικό μας τερέν.
Κι αυτό σημαίνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα επιδιώξει να … ξαναβγάλει τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Φυσικά και όχι! Γνωρίζει ότι αυτή τη στιγμή ο αντίπαλός του έχει το προβάδισμα κι αυτό δεν τον «χαλάει», με δεδομένα τα προβλήματα που ήδη αναφέραμε. Ιδανικά θα ήθελε ένα τρίτο πρόσωπο να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Κάποιον άλλον που θα αναλάμβανε με τον μανδύα μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας ή ειδικού σκοπού. Πάντως όχι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αν όμως δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, τότε ο στόχος είναι να «κοντύνουν» τον Κυριάκο. Κάτι που βρίσκει ανταπόκριση και σε ορισμένους επιχειρηματικούς κύκλους.
Ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει ακόμη ότι οι πιθανότητές του θα είναι πιο καλές έπειτα από τα δύο επόμενα δύσκολα χρόνια. Αν έχει ξεκαθαρίσει την κατάσταση στην κεντροαριστερά, πράγμα όχι ιδιαίτερα δύσκολο με το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, ο κ. Τσίπρας θα έχει να αντιμετωπίσει τον χρόνο. Ο κ. Μητσοτάκης, από την άλλη πλευρά, θα έχει να αντιμετωπίσει την φθορά που θα φέρουν οι όποιες αποφάσεις του στα εθνικά θέματα και στην Οικονομία. Φθορά που θα έρθει ακόμη κι αν ληφθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις! Ειδικά στα εθνικά θέματα …
Ο σωστός τίτλος θα ήταν ο ακόλουθος: «Θέλει ο Αλέξης Τσίπρας να γίνει πρωθυπουργός;». Κι η απάντηση θα ήταν: «Ναι, αλλά σε δύο χρόνια».
