Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Με την υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου το ΚΙΝ.ΑΛΛ. έρχεται στο κέντρο της πολιτικής σκηνής. Διαφορετικά η εσωκομματική σύγκρουση για την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. θα είχε περιορισμένο ενδιαφέρον, ενδεχομένως να δικαιώνονταν εκείνοι που είχαν προεξοφλήσει ότι θα είναι μια τρικυμία στο φλιτζανάκι του καφέ, δηλαδή μια αδιάφορη διαδικασία για την πλειονότητα των πολιτών.
Ως προς αυτό λοιπόν η κάθοδος του πρώην πρωθυπουργού βοηθάει το ΚΙΝ.ΑΛΛ. και πυροδοτεί συζητήσεις, στις οποίες θα εμπλακούν η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση που έχουν τις προτιμήσεις τους και πιθανότατα θα επιχειρήσουν να επηρεάσουν τη μάχη, βοηθώντας εκείνο το στέλεχος που εκτιμούν ότι είναι πιο κοντά τους και θα προσφερθεί να συνεργαστεί μαζί τους σε κυβερνητικό επίπεδο. Σε τέτοιου τύπου αναμετρήσεις οι κανόνες παραβιάζονται.
Τέτοιου τύπου αναμετρήσεις μπορεί να προκαλέσουν βαθιές πληγές που συνεχώς θα κακοφορμίζουν και δεν θα είναι εύκολο να επουλωθούν. Παρά τα όσα θα λένε δημοσίως οι υποψήφιοι για ήπιο πολιτικό διάλογο, για σεβασμό στην αντίθετη άποψη, για πάση θυσία προστασία της ενότητας του κόμματος, παρά τις υποσχέσεις που θα δίνουν ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν ανήθικες πρακτικές για να εξουδετερώσουν τους εσωκομματικούς αντιπάλους τους, παρά τις δεσμεύσεις που θα ανακοινώσουν πομπωδώς ότι την επόμενη μέρα νικητής και ηττημένοι θα είναι μια αγαπημένη οικογένεια και θα προχωρήσουν αδελφωμένοι για να υλοποιήσουν τους στόχους του κόμματος, είναι βέβαιο πως θα έχουμε και χτυπήματα κάτω από τη ζώνη και δίκες προθέσεων και δολοφονίες χαρακτήρων και απειλές και μυστικές διαπραγματεύσεις για εξασφάλιση υποστήριξης στον δεύτερο γύρο, φιλίες θα χαλάσουν, σχέσεις θα δηλητηριαστούν και μπορεί κάποιοι να αμφισβητήσουν το αποτέλεσμα της κάλπης, να πάρουν το καπελάκι τους και να φύγουν, είτε για το σπίτι τους είτε για άλλες πολιτείες.
Αναμφίβολα ο κ. Παπανδρέου είναι το κεντρικό πρόσωπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και το ακλόνητο φαβορί. Είναι ο γιος του ιδρυτή, κουβαλάει λοιπόν βαριά κληρονομιά, ήταν υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός της χώρας, παραμένει επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Αναπόφευκτα η συζήτηση θα πάει στα προγραμματικά ζητήματα και στις πολιτικές συμμαχίες. Το πρώτο θέμα είναι σχετικά εύκολο στη διαχείρισή του αφού η γενικολογία και η ευρυχωρία, που είναι οι συνήθεις τακτικές των υποψηφίων, θα σκεπάσουν τις διαφορές, οι οποίες άλλωστε δεν είναι στρατηγικού χαρακτήρα. Το δεύτερο θέμα όμως κάνει τζιζ γιατί οι απόψεις των υποψηφίων για το πού θέλουν να πάει το κόμμα αν κληθεί να διαλέξει κυβερνητικό εταίρο, δεν είναι συγκλίνουσες. Είναι σφόδρα πιθανόν ο Γιώργος Παπανδρέου να υποχρεωθεί να απαντήσει σε ορισμένα καίρια ερωτήματα σχετικά με τις επιλογές του τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα:
● Οταν ανέλαβε την πρωθυπουργία είχε ενημερωθεί για την κατάσταση που του κληροδότησε η κυβέρνηση Καραμανλή; Αν ήξερε το μέγεθος του προβλήματος, γιατί τους πρώτους μήνες συμπεριφέρθηκε σαν να μην τρέχει τίποτα; Αν αιφνιδιάστηκε επειδή οι αρμόδιοι παράγοντες της χώρας τον είχαν αφήσει στο σκοτάδι ή τον είχαν σκοπίμως παραπλανήσει, η ευθύνη του είναι ασφαλώς μικρότερη, όχι όμως αμελητέα.
● Οταν διαπίστωσε την έκταση της ζημιάς στην οικονομία γιατί δεν απευθύνθηκε στον ελληνικό λαό λέγοντάς του τι ακριβώς συμβαίνει και ζητώντας του, είτε με δημοψήφισμα είτε με εκλογές, να πάρει θέση; Να αναμετρηθεί δηλαδή με το δίλημμα «λιτότητα για πολλά χρόνια, μνημόνια, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και μειωμένη κυριαρχία ή σύγκρουση με τους δανειστές με πιθανή κατάληξη την έξοδο από την ευρωζώνη;»
● Η παραίτησή του από την πρωθυπουργία ήταν προϊόν της βούλησής του ή εξαναγκάστηκε; Αν ισχύει το δεύτερο, ποιοι συμμετείχαν στην επιχείρηση αποκαθήλωσής του; Στη συνωμοσία εναντίον του πήραν μέρος και στελέχη του ΠΑΣΟΚ; Στο παρελθόν είχε αφήσει κάποιους υπαινιγμούς, ωστόσο δεν προχώρησε σε λεπτομέρειες. Οι πολίτες πρέπει να μάθουν τι έγινε τότε στο παρασκήνιο, ποιοι ήταν οι δράστες και πώς οδηγηθήκαμε σε λύσεις για τις οποίες δεν ρωτήθηκαν. Ο κ. Παπανδρέου είναι υποχρεωμένος να μιλήσει. Ούτε το παρηγορητικό και αθωωτικό «περασμένα ξεχασμένα», ούτε το φάσκιωμα αυτής της ιστορίας με το σύνθημα «Εμπρός για μια νέα αλλαγή» μπορούν να καλύψουν το κενό.
● Γιατί αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ και ίδρυσε το ΚΙΔΗΣΟ; Οι μέχρι τότε σύντροφοί του τον κατηγόρησαν για «ανήθική πράξη» και αυτός υποστήριξε ότι δεν ήταν διάσπαση, «ήταν λύτρωση». Αν ήταν λύτρωση γιατί επέστρεψε στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. ως συνεργαζόμενος; Εξαφανίστηκαν οι ιδεολογικοί και πολιτικοί λόγοι που τον είχαν υποχρεώσει να εγκαταλείψει το κόμμα που υπηρέτησε από το 1974; Δεν παίζουν πια ρόλο στην παράταξη τα πρόσωπα που υποπτεύεται ότι συμμετείχαν στην ομάδα που οργάνωσε το γκρέμισμά του από την καρέκλα του πρωθυπουργού; Εδωσε άφεση αμαρτιών; Το παρελθόν όμως είναι εδώ ως συνιστώσα του παρόντος.
Ανάγωγα
Απορώ γιατί οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, της παράταξης που υποτίθεται ότι δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της για ζητήματα διαφθοράς (λέμε τώρα), δεν θέλουν να διεξαχθεί έρευνα για τα Pandora Papers. Φοβούνται οι ίδιοι; Φοβούνται μήπως βρεθούν μπλεγμένοι παράγοντες του κόμματος, φίλοι και συγγενείς πρωτοκλασάτων στελεχών, επιχειρηματίες που βοηθάνε οικονομικά το κόμμα; Δεν το καταλαβαίνουν ότι εκτίθενται;
