Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Στην ανοιχτή επιστολή που έστειλε ο επικεφαλής του ΜέΡΑ 25 Γιάνης Βαρουφάκης στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Αλέξη Τσίπρα με αφορμή το άρθρο του τελευταίου στη γερμανική εφημερίδα «Zeit» για την αποχώρηση της Α. Μέρκελ, ξεκινά με το «Αγαπητέ Αλέξη» και κλείνει ως εξής: «Αυτό το γράμμα μου σε σένα δεν αφορά ούτε το παρελθόν ούτε την Ιστορία.
Αναφέρεται στο μέλλον αυτής της χώρας. Εξηγεί γιατί αποκλείεται η οποιαδήποτε προοδευτική συμμαχία με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Σκιαγραφεί την παλλαϊκή συστράτευση που θα γεννήσει, αργά ή γρήγορα, η μονιμοποιημένη κρίση. Και θυμίζει ότι η αυθεντική παλλαϊκή συστράτευση που έχει ανάγκη ο τόπος δεν θα αφήσει ξανά χώρο για ανεύθυνη υπακοή στις διάφορες Μέρκελ που το σύστημα πάντα θα γεννά ώστε να αναπαράγεται το ίδιο εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας Ελλήνων και Ευρωπαίων».
Μπορεί ο «επιστολογράφος» να αναφέρει ότι το γράμμα του δεν αφορά ούτε το παρελθόν ούτε την Ιστορία, αλλά η έγνοια του είναι το πρόσφατο παρελθόν, δηλαδή το πρώτο πεντάμηνο του 2015, και κυρίως πώς αυτό θα αξιολογηθεί και πώς θα περάσει στην Ιστορία. Ηταν ένας ταπεινωτικός συμβιβασμός της ελληνικής κυβέρνησης; Ηταν μια ρεαλιστική προσαρμογή στους συσχετισμούς που είχαν διαμορφωθεί; Ηταν ένας εκκωφαντικός οπορτουνισμός; Ηταν μια παταγώδης αποτυχία ενός φασαριόζικου βολονταρισμού;
Για το τι συνέβη τότε έχουν μιλήσει πολλοί. Και ο ίδιος ο κ. Βαρουφάκης με τα βιβλία του, τα άρθρα του και τις συνεντεύξεις του σε εγχώρια και διεθνή μέσα ενημέρωσης και κορυφαίοι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης και πρωτοκλασάτοι πολιτικοί παράγοντες που έπαιξαν κεντρικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις, άσκησαν πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση, μερικοί την εκβίασαν ανοιχτά.
Κάποιοι εκ των υστέρων ομολόγησαν ότι αυτό που ενδιέφερε την ηγεσία της Ευρώπης ήταν η διάσωση των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών (Ντάισελμπλουμ), άλλοι ζήτησαν συγγνώμη από τον ελληνικό λαό γιατί τσαλαπάτησαν την αξιοπρέπειά του (Γιούνκερ), η Μέρκελ εμφανίστηκε μετανιωμένη για όσα υποχρέωσε τους Ελληνες να υποστούν τα χρόνια των Μνημονίων, αλλά μέχρι τώρα έχουν πει ελάχιστα πράγματα για εκείνη την περίοδο ο Β. Σόιμπλε –τότε υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και αρχιτέκτονας του σχεδίου για προσωρινή απομάκρυνση της Ελλάδας από την ευρωζώνη– και ο Αλέξης Τσίπρας, ο άνθρωπος που υπέγραψε το Τρίτο Μνημόνιο, που παραδέχτηκε ότι νικήθηκε, αλλά ισχυρίστηκε πως δεν παραδόθηκε και ζήτησε από τους πολίτες να εγκρίνουν ή να αποδοκιμάσουν την επιλογή του. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να καταθέσουν και αυτοί την εκδοχή τους.
Ωστόσο, ο Γ. Βαρουφάκης (εκ των πρωταγωνιστών) είναι σίγουρος για το τι συνέβη στο προσκήνιο, τι παίχτηκε στο παρασκήνιο και ποιος φέρει την ευθύνη για την κατάληξη. Η ανάγνωση που κάνει τον οδηγεί στη θέση: «αποκλείεται η οποιαδήποτε προοδευτική συμμαχία με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ». Αγωνίζεται για μια προοδευτική συμμαχία, αλλά όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ επικεφαλής. Ποιοι θα την συγκροτήσουν; Δεν το διευκρινίζει.
Πάντως οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Ούτε το κόμμα του ούτε το ΚΚΕ (για το ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεν έχει καλύτερη γνώμη ο κ. Βαρουφάκης) έχουν πιθανότητες να κάνουν μια τόσο μεγάλη έκπληξη στις κάλπες. Επίσης το ΚΚΕ δεν πρόκειται να λάβει μέρος σε συζητήσεις με αυτό το περιεχόμενο. Το έχει ξεκαθαρίσει ο γραμματέας του Δ. Κουτσούμπας πολλές φορές. Εντάσσει το ΜέΡΑ25 στις δυνάμεις της αστικής αντιπολίτευσης μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Οπότε; Αυτό που προσδοκά ο κ. Βαρουφάκης, δηλαδή μια παλλαϊκή συστράτευση που θα γεννήσει αργά ή γρήγορα η μονιμοποιημένη κρίση, ακούγεται ωραίο, άλλα το έχουν πει κι άλλοι (διαρκώς το ΚΚΕ, συστηματικά η εξωκοινοβουλευτική αντισυστημική Αριστερά), όμως, βλέποντας να μην έρχεται, δίνουν την εντύπωση ότι έχουν βολευτεί στη θαλπωρή της μειοψηφίας, ελπίζοντας σε μια μελλοντική μαζικότητα.
Ανάγωγα
Προβληματισμένοι είναι στη Νέα Δημοκρατία με το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών. Εχουν όμως και έναν λόγο για να δηλώνουν ευχαριστημένοι. Τον λένε φωναχτά. Ποιος είναι; Μειώθηκε η δύναμη της Αριστεράς και έτσι δεν πρόκειται να έχουμε κόκκινο-πράσινο-κόκκινο κυβερνητικό συνασπισμό. Ανακουφίστηκαν, όπως και οι Γερμανοί ομόδοξοί τους, που το φάντασμα του κομμουνισμού δεν θα απειλήσει το καθεστώς. Φρέσκες απόψεις!
