Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Ο πρωθυπουργός συνεχίζει να εφαρμόζει τη γραμμή «μαζεύω από παντού κι ας είναι ρώγες». Αφού απέτυχε με την επιλογή Αποστολάκη (οι χειρισμοί του ήταν ερασιτεχνικοί), προχώρησε τώρα στον διορισμό του Χρ. Στυλιανίδη στη θέση του υπουργού Πολιτικής Προστασίας. Ο κ. Στυλιανίδης δεν ανήκει βεβαίως στην κατηγορία «ρώγες», δεν προέρχεται όμως από τις τάξεις του κόμματος. Κι αυτό είναι κάτι που ενοχλεί τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Καλούνται να αποδεχθούν αδιαμαρτύρητα τη λογική του αρχηγού τους να τοποθετεί σε θέσεις-κλειδιά πρόσωπα από άλλους χώρους, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν είναι εκλεγμένα, και να εγκαταλείψουν την προσδοκία ότι κάποια στιγμή θα κάτσουν σε υπουργική καρέκλα.
Το κάνει συστηματικά ο κ. Μητσοτάκης. Αλήθεια, υπάρχει εκείνο το μητρώο στελεχών που είχε φτιάξει προεκλογικά, στο οποίο υποτίθεται πως είχε ενταχθεί η αφρόκρεμα του πολιτικού προσωπικού της παράταξης; Εχει στερέψει; Ηταν ένα ακόμη πυροτέχνημά του για να ξεγελαστούν οι ψηφοφόροι; Οι στενότεροι συνεργάτες του, Γ. Γεραπετρίτης, Ακ. Σκέρτσος, είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν με υπουργούς του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Πιερρακάκης έχει κολλήσει ένσημα στο ΠΑΣΟΚ. Ο… αναμορφωτής της επικουρικής ασφάλισης κ. Τσακλόγλου ήταν στο εκσυγχρονιστικό ρεύμα του ΠΑΣΟΚ. Και η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη φωτίστηκε από τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ.
Από το ίδιο κόμμα που λειτούργησε σαν τροφοδότης λογαριασμός της Ν.Δ. ήρθε ο αποπεμφθείς στον πρόσφατο ανασχηματισμό Μιχ. Χρυσοχοΐδης (αυτός εκτός από υπουργός σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ήταν και γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής). Ο διάδοχός του Τ. Θεοδωρικάκος (απομακρύνθηκε στον προηγούμενο ανασχηματισμό, επανήλθε στον τελευταίο) ήταν γραμματέας της ΚΝΕ και αργότερα στο Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ. Ο πρώην υπουργός Τουρισμού Χ. Θεοχάρης, ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Γ. Αμυράς και ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού Γ. Μαυρωτάς πέρασαν από το βραχύβιο Ποτάμι. Στο μέγαρο Μαξίμου, σε καίρια πόστα βρίσκονται στελέχη που στα νιάτα τους υπηρέτησαν στην κομμουνιστική Αριστερά.
Για να έχουμε καλύτερη εικόνα για το μεταγραφικό αλισβερίσι που έκανε και κάνει ο επικεφαλής της κυβέρνησης, να προσθέσουμε στον κατάλογο των φερτών από άλλους χώρους τους συμβούλους ορισμένων υπουργών και τους δημοσιογράφους που αξιοποιήθηκαν σε γραφεία Τύπου οργανισμών και σε υπηρεσίες του Δημοσίου. Δεν είναι μόνο επικοινωνιακοί οι λόγοι, όπως ισχυρίζεται η αξιωματική αντιπολίτευση, που υποχρεώνουν τον πρωθυπουργό να έχει αυτή τη συμπεριφορά. Υπάρχουν κι αυτοί οι λόγοι, αφού οι προσχωρήσεις στη Ν.Δ. δίνουν το σήμα στην κοινωνία ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι ένας κλασικός εκπρόσωπος της Δεξιάς, αλλά κινείται έξω από τα στενά κομματικά όρια. Δεν πρωτοτυπεί στο θέμα αυτό ο κ. Μητσοτάκης.
Οι περισσότεροι πρωθυπουργοί της Μεταπολίτευσης χρησιμοποίησαν τις ίδιες μεθόδους για να διευρύνουν το ακροατήριό τους. Αναζητούσαν σε διπλανά μαγαζιά πρόθυμους για συνεργασία και όταν τους εντόπιζαν (βρήκαν πολλές φορές και μάλιστα μερικούς τους ψώνισαν από το πάνω ράφι) τους ανέθεταν πρωταγωνιστικούς ρόλους, δημιουργώντας προβλήματα στα κόμματα από τα οποία οι μετακινηθέντες είχαν ξεκινήσει την πολιτική διαδρομή τους. Οι βασικοί λόγοι που υπαγορεύουν στον κ. Μητσοτάκη αυτή την τακτική είναι η επιδίωξή του να συντηρήσει πάση θυσία το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και η ανασφάλειά του. Ο πρωθυπουργός δεν εμπιστεύεται το κόμμα του και κυρίως εκείνα τα στελέχη που έχουν άλλες αναφορές στην παράταξη.
Το προηγούμενο του πατέρα του (έπεσε με αποστασία το 1993) δεν θέλει να το ζήσει και ο ίδιος. Προτιμά να επιλέγει ανθρώπους που του οφείλουν τα πάντα, που δεν θα διστάσουν να θυσιαστούν για χάρη του. Το αν ισχύει αυτό θα φανεί. Πάντως οι μουρμούρες στο εσωτερικό του κόμματος, της κυβέρνησης, των φίλιων μέσων ενημέρωσης και της επιχειρηματικής ελίτ που βοήθησε τον κ. Μητσοτάκη να γίνει πρωθυπουργός πυκνώνουν.
Ανάγωγα
Αν πιστέψουμε τη γερμανική Δεξιά, η Γερμανία απειλείται πολύ σοβαρά από τους κομμουνιστές!!! Δηλαδή από το κόμμα της Αριστεράς που στις δημοσκοπήσεις πιάνει δεν πιάνει το 7%, αλλά μπορεί να γίνει κυβερνητικός εταίρος αν το SPD τερματίσει πρώτο και σχηματίσει κυβέρνηση με τους Πράσινους και την Αριστερά. Ανίκητο αυτό το φάντασμα του κομμουνισμού. Σκέτος εφιάλτης για τους δεξιούς παντού στον κόσμο.
