Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα One Voice, την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2024
Οι γενιές που θα ακολουθήσουν, αλλά και εκείνες που διανύουν τα προλογικά στάδια της διαδρομής τους στην ανοικτή κοινωνία μιας παγκοσμιοποιημένης ανθρωπότητας, θα δυσκολευτούν να ενσωματώσουν στην ανάλυσή τους, πόσο μάλλον στον ψυχισμό τους, την ανατροφοδοτούμενη και ανθεκτική στη φθορά του χρόνου και της συγκυρίας σημειολογίας μιας… ξεχασμένης επετείου.
Το ιστορικό ημερολόγιο έγραφε 9 Νοεμβρίου του 1989, όταν το Τείχος του μίσους, που χώριζε το Βερολίνο σε δυο… εμφυλιοπολεμικές γειτονιές, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας από τον Κόκκινο Στρατό και τους Συμμάχους, γκρεμιζόταν.
Υπό τους ήχους του… «The Wind of Change», θα προσέθετε μελαγχολικά κάποιος που αρνείται να συμβιβαστεί με την παρακμή και της μουσικής «ποίησης», η οποία στις μέρες μας έχει ξεπέσει σε στίχους χυδαιότητας και μονοτονίας, αντί για έργα τέχνης, μια ομιλούσα γλώσσα που ακουμπούσε τις καρδιές των ανθρώπων.
Το Τείχος του Βερολίνου γκρεμίστηκε μαζί με τις αυταπάτες του Υπαρκτού Σοσιαλισμού και τη Σοβιετική Ένωση, η οποία τεμαχίστηκε σε χώρες… συμπληρώματα των σχεδιασμών του υπερατλαντικού παράγοντα, από τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες εξήλθαν νικήτριες από τον Ψυχρό Πόλεμο.
Ακολούθησε η Επανένωση της Γερμανίας, κυρίως όμως η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ιδέας, μέσω διαδοχικών διευρύνσεων. Όλα… λάθος, όπως απέδειξε η ζώσα Ιστορία. Ο άνεμος μιας μεγάλης Αλλαγής… ξεφούσκωσε.
Η… παράδοση της Ευρώπης σε μια (Επανενωμένη) Γερμανία
Η Πτώση του Τείχους του Βερολίνου άνοιξε τον δρόμο για την ουσιαστική… παράδοση της Ευρώπης σε μια Επανενωμένη Γερμανία. Χωρίς τον Φρανσουά Μιτεράν στην ηγεσία της Γαλλίας, η οποία λειτουργούσε ως ιδεολογικό και ηθικό ισοδύναμο της Γερμανίας, και χωρίς άλλους σημαντικούς Ευρωπαίους ηγέτες, η σύγχρονη Γερμανία κατάφερε, με την ισχύ της οικονομίας της, όσα δεν κατάφερε με τη δύναμη των όπλων σε δυο Παγκοσμίους Πολέμους, τους οποίους προκάλεσε η ίδια.
Την εδραίωση μιας γερμανικής κυριαρχίας, σε μια Ευρώπη η οποία ασφυκτιούσε μακριά από το διαρκές φως των ιδεών του Διαφωτισμού. Με τις οποίες, δυστυχώς, η Γερμανία δεν είχε καμία σχέση. Σε καμία εκδοχή της Ιστορίας της.
Τις οδυνηρές συνέπειες τις υπέστη ακραία και ο δικός μας λαός, την εποχή της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων, όταν η Γερμανία και οι χώρες πολιτικοί-δορυφόροι της… ασέλγησαν σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας.
Ο… ακρωτηριασμός με τις άκριτες διευρύνσεις
Το δεύτερο, μεγάλο ιστορικό λάθος, που συνδέεται με όσα ακολούθησαν την Πτώση του Τείχους του Βερολίνου, αφορά φυσικά στις άκριτες, τυφλές και αψυχολόγητες διευρύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η νέα, κοινή πατρίδα μας, η ευρωπαϊκή οικογένεια, μεγάλωσε με τη συμμετοχή χωρών που δεν είχαν ιστορική, ιδεολογική, αξιακή και ηθική σχέση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, με τα ιδεώδη του ευρωπαϊκού πολιτισμού, με τις αρχές του δυτικού ανθρώπου.
Εξυπηρέτησαν μονάχα την αλλαγή ισορροπιών στο εσωτερικό της Ενωμένης Ευρώπης, και αποτέλεσαν μοιραίο και ανυπέρβλητο εμπόδιο για την ενσάρκωση της «μεγάλης ιδέας», της συγκρότησης των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, με την πολιτική και όχι την οικονομική ενοποίηση της ηπείρου μας.
