Γράφει ο Τάσος Παππάς
Αποχώρησε από τη ζωή το 1996. Παραμένει όμως δημοφιλής και πολιτικά ζωντανός. Την κληρονομιά του (τις καλές πλευρές της) διεκδικούν και το κόμμα που ίδρυσε, το ΠΑΣΟΚ, και το κόμμα που υποστηρίζει ότι αυτό είναι σήμερα ο κορμός της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης. Ο λόγος για τον Ανδρέα Παπανδρέου με τους φανατικούς οπαδούς και τους φανατικούς εχθρούς.
Οι φίλοι του θεωρούν πως άλλαξε την Ελλάδα, οι αντίπαλοί του πιστεύουν ότι είναι υπεύθυνος για πολλές από τις κακοδαιμονίες που ταλαιπωρούν τη χώρα. Μεροληπτικοί οι πρώτοι, ιδιοτελείς οι δεύτεροι. Οι πιο ψύχραιμοι λένε ότι αστόχησε στο πεπρωμένο του. Οι ιστορικοί είναι δίβουλοι. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πάντως και με διάφορες αφορμές η δημόσια συζήτηση θα επικεντρώνεται στο πρόσωπό του. Αυτό άλλωστε συμβαίνει με όλους τους ηγέτες μεγάλου βεληνεκούς σε πολλές χώρες του κόσμου που άφησαν το ίχνος τους στην Ιστορία.
Το ΠΑΣΟΚ θυμώνει κάθε φορά που ο Αλέξης Τσίπρας κάνει αναφορές στον Ανδρέα Παπανδρέου και η ηγεσία του δηλώνει ότι «δεν δικαιούστε να ομιλείτε εσείς για τον πολιτικό που με τις επιλογές του επηρέασε όσο κανένας άλλος την πορεία του τόπου την περίοδο της Μεταπολίτευσης». Από την πλευρά του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συχνά-πυκνά θυμίζει στους υποψήφιους εταίρους του σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με προοδευτικό πρόσημο την πολεμική του Αν. Παπανδρέου εναντίον της συντηρητικής παράταξης και των παραφυάδων της, όπως και τη φράση του ότι «η Δεξιά είναι ο ιστορικός αντίπαλός μας, η Αριστερά ο δυνάμει σύμμαχός μας».
Την Παρασκευή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επισήμανε από την Πάτρα (κάστρο του ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν, πρώτη δύναμη τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ) ότι «δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς είναι δυνατόν το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου να έχει στόχο να συνεργαστεί με τη Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη, του κ. Βορίδη, του κ. Πλεύρη, του κ. Γεωργιάδη και εσχάτως και του κ. Καρατζαφέρη».
Δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα συμβεί κάτι που έχει γίνει στο πρόσφατο παρελθόν; Το ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκε με τη Δεξιά και συμμετείχε σε κυβέρνηση μαζί της σε ρόλο δευτεραγωνιστή. Το πλήρωσε πολύ ακριβά. Κινδύνευσε να μείνει εκτός Βουλής, έχασε πολλά στελέχη του και το εγκατέλειψε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του. Κάποιοι στη Χαριλάου Τρικούπη λένε ότι πήραμε το μάθημά μας και δεν θα κάνουμε ξανά το ίδιο λάθος.
Υπάρχουν όμως κι αυτοί που δεν θεωρούν ότι το κόμμα τους θα διαπράξει έγκλημα καθοσιώσεως αν συνομιλήσει με τη Δεξιά. Ο κ. Ανδρουλάκης απάντησε στον Αλ. Τσίπρα: «Η παράσταση μίμησης του Ανδρέα τελείωσε. Κύριε Τσίπρα, σας παραθέτω μία μόνο εικόνα, που ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. “Προοδευτικά” μαθήματα δεν δέχομαι από τον αρχιτέκτονα της κυβερνητικής συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ-Ακροδεξιάς». Η φωτογραφία απεικoνίζει τον Τσίπρα και τον Καμμένο αγκαλιασμένους το βράδυ των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015.
Επίμονα θυμίζει το ΠΑΣΟΚ αυτή τη συνεργασία. Προφανώς θέλει να ξεχάσει ότι κι αυτό συνέπλευσε με τον ΛΑΟΣ, το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη (κυβέρνηση Παπαδήμου). Κυρίως όμως θέλει να ξεχάσει ότι η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. ήταν μονόδρομος για τον Αλ. Τσίπρα μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Δεν υπήρχε άλλο κόμμα διαθέσιμο για σχηματισμό μιας κυβέρνησης που είχε βάλει κεντρικό στόχο την κατάργηση των μνημονίων. Το ΚΚΕ ήταν κάθετα αρνητικό. Υπήρχε μήπως προοπτική για κυβέρνηση διαφορετικής σύνθεσης από την προηγούμενη, με άλλα κόμματα στη θέση των ΑΝ.ΕΛΛ. μετά τον συμβιβασμό του ΣΥΡΙΖΑ και τη νίκη του στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015; Ηταν πρόθυμα το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι να εμπλακούν; Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το επεδίωξαν.
Ανάγωγα
Η άποψη του Ευάγγελου Βενιζέλου, όπως κατατέθηκε στη συνέντευξή του στα «Νέα» (4.2.2023) για τις παρακολουθήσεις για θέματα εθνικής ασφάλειας: «Βλέπω ότι τάσσονται ορισμένοι προοδευτικοί κατά τεκμήριο άνθρωποι υπέρ της ανάγκης να έχουμε πανοπτικό έλεγχο για λόγους εθνικής ασφάλειας. Το πανοπτικό βαθύ κράτος που παρακολουθεί τα νόμιμα όργανά του για λόγους “εθνικής ασφάλειας” είναι πηγάδι δίχως πάτο». Ελεος πια. Και ο Βενιζέλος στο κόλπο; Κάντε κάτι, κύριε πρωθυπουργέ. Βάλτε το Predator να κάνει τη δουλειά που ξέρει.
