Γράφει ο Τάσος Παππάς
Η Γερμανία και οι «φειδωλές» χώρες της ευρωζώνης αναγκάστηκαν λόγω της πανδημίας να δεχτούν την αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας. Το έκαναν με βαριά καρδιά, αλλά δεν έχαναν την ευκαιρία, κάθε φορά που φαινόταν πως η πανδημία θα υποχωρούσε, να δηλώνουν ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, δηλαδή στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, στη δημοσιονομική πειθαρχία, στον περιορισμό του χρέους, με μία λέξη στη λιτότητα. Η πανδημία όμως αντιστεκόταν σθεναρά και ακύρωνε τα σχέδιά τους. Φρόντιζαν πάντως να επισημαίνουν ότι αυτή η κατάσταση είναι προσωρινή και πως απαιτείται για το καλό όλων (ευφημισμός) να γυρίσουμε εκεί που ήμασταν.
Διαφωνούσαν οι χώρες του Νότου, πίεζαν για παράταση της αναστολής, ωστόσο ο Βορράς που είναι ο ισχυρός παίκτης δεν εγκατέλειπε το πλάνο του. Οπως όλα δείχνουν, πλησιάζουμε στο σημείο όπου τα αντίπαλα στρατόπεδα θα αναμετρηθούν επί της ουσίας. Το Eurogroup, αυτός ο παντοδύναμος θεσμός που είναι άτυπος, δηλαδή δεν υπάρχει στα χαρτιά, προχθές κάλεσε τις χώρες της ευρωζώνης να σφίξουν το ζωνάρι στους προϋπολογισμούς του 2022. Προτρέπει τις χώρες με υψηλό χρέος (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) να χρησιμοποιήσουν το Ταμείο Ανάκαμψης για τη χρηματοδότηση πρόσθετων επενδύσεων για τη στήριξη της ανάκαμψης, ακολουθώντας παράλληλα μια συνετή (η σωστή λέξη είναι «σφιχτή» αλλά, όπως ξέρουμε, συχνά η γλώσσα μεταμφιέζει τη σκέψη) δημοσιονομική πολιτική.
Για τη χώρα μας αυτό σημαίνει θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα όπως προβλέπουν οι λεόντειες συμφωνίες που έχουμε υπογράψει, όχι αυξήσεις στους μισθούς για να μην εκτοξευθεί ο πληθωρισμός κι ας κόψουν το κεφάλι τους οι υποτελείς για να βρουν τρόπο να επιβιώσουν αξιοπρεπώς, ο κατώτατος μισθός να μείνει εκεί που είναι, δηλαδή στον πάτο, όχι υπερβολικές κρατικές δαπάνες για τους κρίσιμους τομείς της Υγείας και της Παιδείας, αλλά για την Αμυνα δεν υπάρχει ζήτημα αφού κάποιες από τις χώρες που εισηγούνται τις συγκρατημένες πολιτικές κάνουν εξαγωγές όπλων. Η έκπληξη ήρθε από το ΔΝΤ. Ναι, από τον μηχανισμό που έχει επιφορτιστεί με το καθήκον να περιφρουρεί το σύστημα και να ποδηγετεί τα κράτη-ταραξίες. Τούτη τη φορά είναι ευχάριστη, αλλά μην παρασυρθείτε σε πανηγυρισμούς γιατί έχουν δει πολλά τα ματάκια μας. Ισως γιατί κάνοντας προβολή στο κοντινό μέλλον φοβάται πως η κατάσταση θα επιδεινωθεί αν αρθεί βιαστικά η εφαρμογή της ρήτρας διαφυγής από το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Η πρόεδρος του ΔΝΤ Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα δήλωσε ότι «δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιστρέψουμε στους δημοσιονομικούς κανόνες του Συμφώνου γιατί αυτό θα είναι αντιπαραγωγικό και μη ρεαλιστικό, πιέζοντας ειδικά τις χώρες με μεγάλο χρέος». Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Δύο έχουν καθοριστική σημασία. Ποια θα είναι η θέση της νέας κυβέρνησης της Γερμανίας; Ποια στάση θα κρατήσει η Γαλλία; Οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες είναι πιο ήπιοι στο θέμα αυτό συγκριτικά με τους Χριστιανοδημοκράτες. Ενδεχομένως να συζητήσουν το ενδεχόμενο παράτασης του καθεστώτος αναστολής, όχι όμως και την περίπτωση ριζικών αλλαγών στο Σύμφωνο Σταθερότητας. Είναι Σοσιαλδημοκράτες, είναι όμως και Γερμανοί.
Επίσης το τιμόνι της οικονομίας θα το κρατά ένας πολύ νεοφιλελεύθερος, ο Λίντνερ, ο οποίος μοιάζει τόσο πολύ με τον Σόιμπλε που προκαλεί ανατριχίλες στις κυβερνήσεις των χωρών του Νότου. Από την άλλη πλευρά υπάρχει η Γαλλία. Είναι σε προεκλογική περίοδο και ο Μακρόν δεν θα ήθελε να συνδέσει το όνομά του με νέα λιτότητα. Θα αντισταθεί και θα προχωρήσει σε συμφωνία με τον Ντράγκι της Ιταλίας και τον Σάντσεθ της Ισπανίας; Η λογική αυτό λέει. Ωστόσο, ας κρατήσουμε μικρό καλάθι γιατί στο παρελθόν σε ανάλογες περιπτώσεις η Γαλλία φώναζε, απειλούσε τη Γερμανία, αλλά στο τέλος, αφού έπαιρνε κάτι, σάλπιζε… νικηφόρα υποχώρηση.
Ανάγωγα
«Ναι, η Ελλάδα είναι από τις χώρες με αυξημένο κίνδυνο» ανέφερε η αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Βιέρα Γιούροβα, απαντώντας στο ερώτημα εάν η Ελλάδα αποτελεί μέρος των «προβληματικών» χωρών όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου. Αυτοί οι μαδουροσυριζαίοι έχουν διεισδύσει παντού. Είναι μανούλες στον εισοδισμό.
