Η επίθεση κατά του καθεστώτος Άσαντ, προτού αναλάβει ο Τραμπ και τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία
Στην καρδιά της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης, στις απαρχές της προηγούμενης δεκαετίας, η Συρία και το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ λειτούργησαν ως η εξαίρεση αντοχής στη… θύελλα.
Η Ρωσία και το Ιράν διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο για να μην πέσει η Συρία στα χέρια της αντιπολίτευσης, η οποία ελεγχόταν από τους ακραίους τζιχαντιστές του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους. Χρειάστηκε βέβαια και η επιλογή ψυχραιμίας του Μπαράκ Ομπάμα να μην… πατήσει το κουμπί, ενώ και ο Πάπας Φραγκίσκος, με την ανεξάντλητη δημοφιλία, προέτρεπε τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής να μην ισοπεδώσουν τη Συρία, με τις συνέπειες στην αντίθετη περίπτωση να είναι δραματικές για την ευρύτερη περιοχή και επομένως την ανθρωπότητα.
Εδώ και μερικές μέρες, η Συρία επανέρχεται στο επίκεντρο της διεθνούς κρίσης. Λίγο πριν αναλάβει ο Ντόναλντ Τραμπ τα ηνία της Προεδρίας των ΗΠΑ και τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, με τον Βολντίμιρ Ζελένσκι να εμφανίζεται ήδη… λαχανιασμένος και πρόθυμος να συνθηκολογήσει.
Το μέτωπο που άνοιξε εκ νέου στη Συρία κατά του καθεστώτος Άσαντ, ευνοεί τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και αναδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν.
Μεγάλη χαμένη και πάλι η Ευρώπη. Όπως με κάθε μεγάλη κρίση των τελευταίων 16 ετών, από την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008, μέχρι σήμερα.
