Γράφει ο Στέλιος Σοφιανός
Μεσημέρι 5ης Νοεμβρίου 2020 ο Πρωθυπουργός, καθήμενος δίπλα στον Σωτήρη Τσιόδρα, είχε ανακοινώσει το «οριζόντιο και καθολικό lockdown», με διάρκεια κατ’ αρχάς τρεις εβδομάδες και αρχή από αργά το βράδυ της επόμενης ημέρας. Αυτή ήταν η Παρασκευή 6 Νοεμβρίου και θυμόμαστε πολύ καλά τι έγινε τότε στους δρόμους της Αθήνας και στις περισσότερες μεγάλες πόλεις.
Εκείνη την ημέρα (και το βράδυ) στην πρωτεύουσα καταγράφηκε ρεκόρ «μποτιλιαρίσματος», καθώς εκατομμύρια βγήκαν για να προμηθευτούν ό,τι δεν θα μπορούσαν τις επόμενες 20 μέρες. Οι 20 ημέρες έγιναν 30, 40, 50, 60…, ένα μικρό μέρος της αγοράς άνοιξε και υπολειτουργούσε, και όταν τα κρούσματα έπεσαν σταθερά κάτω από τα 500, αποφασίστηκε να ανοίξει το σύνολο της αγοράς – με εξαίρεση βεβαίως την (καθιστή) εστίαση. Το αποτέλεσμα το είδαμε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, στην Ερμού, στην Τσιμισκή και στους περισσότερους εμπορικούς δρόμους των μεγάλων δήμων…
Σάββατο στην Ερμού για ψώνια; Σοβαρά; Πατήστε εδώ Ολα μαζί έκλεισαν, όλα μαζί άνοιξαν. Οταν επιβλήθηκε το lockdown δόθηκε προθεσμία μιας εργάσιμης ημέρας, μέσα στην οποία «έπρεπε» (;) όλοι να κάνουμε τα ψώνια μας. Οταν ήρθη, όπως ήταν αναμενόμενο (αν και καθόλου λογικό), πλήθη συνέρρευσαν στην αγορά, προκαλώντας αντιδράσεις από άλλους πολίτες και τις εκ νέου «απειλές» λοιμωξιολόγων.
Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο τίποτε από αυτά – ούτε οι «κοσμοσυρροές», ούτε οι απειλές και οι κατάρες επιστημόνων και μη. Εχουν συμβεί και στις «καλύτερες οικογένειες», στο Λονδίνο, στο Παρίσι, σε πολλές πόλεις του κόσμου. Και θα ξανασυμβούν, αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις περί «τρίτου κύματος» (άλλωστε, με αυτόν τον «φόβο» πολλοί έσπευσαν να ψωνίσουν από την πρώτη εβδομάδα).
Λίγο προτού κλείσει η αγορά και αμέσως αφότου ανοίξει, ο συνωστισμός μοιάζει αναπόφευκτος. Να πούμε ότι φταίει ο κόσμος, ο άμυαλος και επιπόλαιος; ΟΚ, προφανώς και φταις όταν βλέπεις το «μπούγιο» και αντί να κάνεις μεταβολή ή παράκαμψη «μπουκάρεις» λες και είμαστε στο 2019. Και; Δεν το περίμεναν οι αρμόδιοι της κυβέρνησης και της αγοράς; Δεν το είχαν ξαναδεί μήπως; Τι έκαναν για να το αποτρέψουν, πέρα από την αυξημένη αστυνομική δύναμη, που έκοψε πρόστιμα τα οποία ουδείς πληρώνει; Αφέθηκαν στο φιλότιμο και τον πατριωτισμό των πολλών, θα πείτε. Και στην κοινή «λογική». Και δικαιώθηκαν. Οι πολλοί όντως δεν ήταν εκεί. Αλλά μερικές χιλιάδες, ελάχιστοι μπροστά στο σύνολο, αρκούν για να φουντώσει και πάλι το «κακό».
Είναι προφανές ότι απαιτείται ένας διαφορετικός σχεδιασμός, τόσο στο κλείσιμο όσο και στο άνοιγμα της αγοράς. Ο καθένας μπορεί να έχει ιδέες, να διαρρέει «προτάσεις», αλλά συνήθως οι λύσεις βρίσκονται στην απλότητα. Σε αυτήν που γίνεται αμέσως κατανοητή από το σύνολο του πληθυσμού και εύκολα υιοθετείται.
Καμία από τις «λύσεις» που διαβάζουμε και ακούμε ότι εξετάζονται δεν μοιάζει με τέτοια. Τουλάχιστον όχι τόσο όση εκείνη που «έριξε» στα ερτζιανά ανώνυμος ακροατής ραδιοφωνικού σταθμού: «Να βγαίνουμε για ψώνια μονά-ζυγά. Με τον τελευταίο αριθμό της αστυνομικής ταυτότητας. Να γίνεται έλεγχος στην είσοδο ή το ταμείο και να μην μπορείς να πάρεις τα ψώνια σου αν δεν “κυκλοφορείς”. Και να μην ξανακλείσουν ποτέ τα μαγαζιά».
Χιουμοριστικά το είπε, αλλά αν το καλοσκεφτείτε, δεν είναι λιγότερο σοβαρό από όσα ακούγονται «επωνύμως». Σίγουρα, πάντως, κάτι πρέπει να γίνει διαφορετικά. Και όχι απαραίτητα «καθολικά».
