Του Μανώλη Κομνηνού
Με ανάρτηση στην προσωπική σελίδα του στο Facebook, ο Σπύρος Γκουτζάνης σχολίασε τις παραμέτρους του θανάτου του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, στη σκιά της δημόσιας ρητορικής που αναπτύχθηκε.
Ο καλός δημοσιογράφος σημείωσε με νόημα τα εξής:
Ας το πούμε απλά: πίσω από το δήθεν «ανθρώπινο» του θανάτου του Γλύξμπουργκ και το ουδέτερο «είναι κομμάτι της ιστορίας της χώρας», επιχειρούν να ξεπλύνουν όλη την βαθιά αντιδημοκρατική και παρακρατική δράση των ανακτόρων της μεταπολεμικής περιόδου-μέχρι και ο γενάρχης της συγχρονης Δεξιάς Κωνσταντίνος Καραμανλής τους κατήγγειλε οταν έφυγε από την χώρα μετά την δολοφονία Λαμπράκη.
Δεν είναι λοιπόν ζήτημα χαζοχαρούμενου βασιλικού life style είναι ζήτημα αντιδημοκρατικής νοοτροπίας και ανοχής συμπεριφορών που διαχέουν και δηλητηριάζουν στην κοινωνία – έστω στους αφελείς.
Οι παλαιότεροι (και δη οι δημοσιογράφοι) ακόμη και αν δεν τα ζήσαμε τα διαβάσαμε και προλάβαμε τα απόνερα. Δεν δικαιούμαστε να τα αφήσουμε στην λήθη -αντίθετο της αλήθειας- και στην παραχάραξη της ιστορίας. Εξαιρουνται βέβαια οι βασιλικοί -οι χειροτεροι είναι εκείνοι που ντρέπονται να πουν καθαρά τις απόψεις τους.
Ζουν ανάμεσά μας: αθεράπευτοι νοσταλγοί της μοναρχίας -μειώνονται κάθε χρόνο λόγω φυσικής εκδημίας- και νεοβλαμμένοι που ρωτούν (σοβαρά) «μα γιατί να μην έχουμε κι εμεις τους δικούς μας πρίγκηπες»; Άσε που κάποιοι έχουν και στασίδι στα κανάλια.
ΥΓ: τι του λείπει του ψωριάρη, σκουφος με μαργαριτάρι- εδώ κατά κυριολεξία.
