Του Μάνου Οικονομίδη
[email protected]
Η ομορφότερη ιστορία του κόσμου, δεν θα μπορούσε παρά να έχει μια μελωδική αγκαλιά, να τη συνοδεύει στο αέναο ταξίδι της στις καρδιές των ανθρώπων.
Η νύχτα που ξημέρωσε τη Γέννηση του Θεανθρώπου.
Η τελευταία νύχτα όπου το σκοτάδι διεκδικούσε να συμπιέζει το φως, και να αποπροσανατολίζει τις ψυχές των ανθρώπων.
Εδώ και 200 χρόνια, η “Άγια Νύχτα” παίρνει από το χέρι το μυαλό των ανθρώπων, και το οδηγεί μέχρι εκεί όπου, εφόσον το αποφασίσουν, μπορούν να ανακαλύψουν τι πραγματικά κρύβει η καρδιά τους.
Το σημείο ανάμεσα στην οργή και τη γαλήνη.
Εκεί όπου, μια ταραγμένη ψυχή δίνει μια καθημερινή μάχη συνείδησης, ώστε να παραμείνει στο φως.
Να μην επιτρέψει στην οργή να ορίσει το μονοπάτι.
Μια (Άγια) Νύχτα, αφιερωμένη συνειδησιακά στις ταραγμένες ψυχές.
Εκείνες που βιώνουν την απώλεια, τα “στεγνά όνειρα” που ξέμειναν από το παρελθόν που έμοιαζε περισσότερο αισιόδοξο και ελπιδοφόρο.
Μια ζεστή αγκαλιά, για να επιτρέψουν στιγμιαία στη ματιά τους να κοιτάξει ψηλά.
Ίσως και να χαμογελάσουν.
Η Γέννηση της ελπίδας άλλωστε μας καλεί να πιστέψουμε.
Μέσα μας…
Ίσως τότε, τα δάκρυα σταματήσουν να κουράζουν τα μάτια, και αρχίσουν να δροσίζουν την καρδιά.
