Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Είναι να γελάει κανείς, που έλεγε και ο Φίλιππος Συρίγος. Η είδηση για την καταδίκη του Νικολά Σαρκοζί σε έκτιση ποινής φυλάκισης, με την κατηγορία της διαφθοράς, την περίοδο που ήταν Πρόεδρος της Γαλλίας, προκαλεί χαμόγελα. Ειρωνικά και μελαγχολικά.
Είναι… σοκαριστικό το ότι, σε κάποιες προηγμένες χώρες οι Θεσμοί λειτουργούν. Η Δικαιοσύνη δεν κάνει διακρίσεις. Και φτάνει… στο δια ταύτα, όταν κρίνει ότι ένας πολιτικός έχει ατελή αθωότητα.
Τα ίδια είχαν συμβεί στη Γαλλία και με τον Ζακ Σιράκ. Επίσης, στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, έχουν διωχθεί πολιτικοί, ακόμη και μονάρχες. Για τις δε Ηνωμένες Πολιτείες, ας μην το συζητάμε καν. Εκεί, της καταδικαστικής απόφασης της Δικαιοσύνης προηγείται η δημόσια διαπόμπευση από το FBI, κάποιος λοιπόν το σκέφτεται περισσότερο.
Είναι προφανές ότι ο Νικολά Σαρκοζί… φλέρταρε με τη διαφθορά σε λάθος χώρα. Δεν ρωτούσε τον Κώστα Σημίτη, επί ημερών του οποίου η διαφθορά έγινε συνώνυμο της άσκησης της διακυβέρνησης, αν υπήρξαν αντίστοιχες δρακόντειες παρεμβάσεις από τη Δικαιοσύνη;
Μην γελάτε. Και μην ξεχνάτε. Στην Ελλάδα, ακόμη και… αρχιερέας της διαφθοράς να είσαι, τη βγάζεις καθαρή. Ας είναι καλά η… διαπλοκή.
