Γράφει η Ράνια Τζίμα
To κλίμα στην κοινωνία αδιαμφισβήτητα δεν είναι καλό τις μέρες που διανύουμε. Υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση έντασης, σαν κάτι να υπάρχει στην ατμόσφαιρα το οποίο κανένας δεν μπορεί ακριβώς να προσδιορίσει, ψίθυροι που άλλες φορές βγάζουν νόημα, άλλες πάλι οδηγούν σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Ενα πάντως είναι βέβαιο, ότι αυτός ο «κακός σπόρος» δεν φυτρώνει από τη μια μέρα στην άλλη και κυρίως δεν φυτρώνει σε οποιοδήποτε έδαφος. Αυτός ο «κακός σπόρος» χρειάζεται ένα συγκεκριμένο «λίπασμα» και το λίπασμα αυτό δεν είναι άλλο από την απουσία εμπιστοσύνης του πολίτη προς τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η πολιτεία που οφείλει να τον προστατεύει και να τον εκφράζει. Ποιος έχει την ευθύνη που οι πολίτες έχασαν την εμπιστοσύνη τους; Μήπως ξύπνησαν ένα πρωί και έγιναν όλοι «ψεκασμένοι» και «ριζοσπάστες»; Μάλλον όχι…
Οι πολίτες δεν έχασαν την εμπιστοσύνη τους προς την πολιτεία από τη μια μέρα στην άλλη, αυτό δεν συνέβη ξαφνικά τον τελευταίο έναν χρόνο ή δύο χρόνια, είναι αποτέλεσμα πολιτικών χειρισμών των κυβερνήσεων τουλάχιστον της τελευταίας δεκαετίας. Χειρισμών διάφορων «πολιτικών ακροβατών» που σχοινοβατούσαν αμέριμνα παίζοντας με το θυμικό της κοινωνίας.
Τώρα όμως είμαστε εδώ. Στο σήμερα που σε όλες τις δημοσκοπήσεις η κρίση θεσμικής εμπιστοσύνης αποτυπώνεται καθαρά. Το μόνο αντίμετρο σε αυτή την άρρωστη και επικίνδυνη κατάσταση είναι ο ορθολογισμός και κυρίως η αποκατάσταση της θεσμικής διαφάνειας έστω και τώρα, έστω και στο και πέντε. Αρκεί να υπάρχει πραγματική βούληση. Το σήμα που εκπέμπεται όμως ακόμη και τώρα δεν είναι δυστυχώς αυτό. Αυτό το άρρωστο κλίμα της αδιαφάνειας τροφοδοτήθηκε και από το σκάνδαλο των υποκλοπών που τότε με τεράστια ευκολία τα κυβερνητικά στελέχη έλεγαν ότι «δεν αφορά κανέναν στην κοινωνία».
Βέβαια και για τα Τέμπη αυτό που έλεγαν σε μας τους δημοσιογράφους ήταν ότι «τα Τέμπη κρίθηκαν στις προηγούμενες εκλογές και η ΝΔ πήρε 41%». Την κοινωνία λοιπόν την αφορούν όλα, και τα Τέμπη και οι υποκλοπές. Και ό,τι αφορά την κοινωνία είναι υποχρέωση ιερή του δημοσιογράφου να το καταγράφει, να το παρακολουθεί μέρα-μέρα και να το παρουσιάζει στον πολίτη.
Μέσα σε αυτό το κλίμα άραγε τι σήμα εκπέμπει η απόφαση μιας ανεξάρτητης αρχής (ΕΣΡ) να επιβάλει πρόστιμο στο Mega, γιατί «προσέβαλε την προσωπικότητα» του κ. Γρηγόρη Δημητριάδη, πολιτικού προσώπου κυρίαρχου στην υπόθεση, ο οποίος άλλωστε παραιτήθηκε κατόπιν διαπίστωσης του Πρωθυπουργού ότι έφερε την πολιτική ευθύνη για όσα συνέβησαν. Η απόφαση του ΕΣΡ βάζει μια θεσμική βούλα στη λογοκρισία του δημοσιογραφικού έργου σε μια εποχή που το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι μια ακόμη αμφιβολία για το αν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν γεγονότα και πληροφορίες.
