Η περίπτωσή του έχει ήδη καταγραφεί από την Ιστορία ως μοναδική, αν όχι… πρωτοφανής.
Και η Ιστορία άλλωστε, θηλυκό είναι. Έστω και ατίθασο.
Και ο Ανδρέας τα πήγαινε καλά με όλα τα θηλυκά.
Στην επέτειο της συμπλήρωσης 50 ετών από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, η μνήμη χλιμιντρίζει.
Είναι δύσκολο να μην μελαγχολήσει κανείς με το κατάντημα του σημερινού ΠΑΣΟΚ, η κοινωνική βάση του οποίου έχει μετακομίσει προ πολλού στον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι δύσκολο επίσης να μην μελαγχολήσει κανείς βλέποντας παλαιότερες, εντυπωσιακές συγκεντρώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, όταν τις συγκρίνει με το… τσάι και συμπάθεια, που χαρακτηρίζει τις αντίστοιχες σημερινές… συναθροίσεις.
Όταν ο χαρισματικότερος των Ελλήνων πολιτικών γέμιζε πλατείες, οι σημερινοί… μαζεύουν βελανίδια.
Με τον Ανδρέα, η σχέση των Ελλήνων είναι συναισθηματική.
Στα όρια της καρμικής εξάρτησης.
Θυμίζει τον πρώην, που δεν μπορείς να ξεπεράσεις.
Στην προκειμένη περίπτωση, δεν μπορεί να τον ξεπεράσει ένας ολόκληρος λαός.
Γι’ αυτό και αναζητεί…. κλώνους.
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
