Το σενάριο φαινόταν από την αρχή. “Φώναζε”. Γι’ αυτό και είναι τεράστιες οι ευθύνες του Αλέξη Τσίπρα που έφερε και επέβαλε για διάδοχό του έναν… διασκεδαστή σαν τον Στέφανο Κασσελάκη, προκειμένου να μην περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια της Έφης Αχτσιόγλου και των υπόλοιπων υπονομευτών του.
Ο ομογενής με τα σπαστά ελληνικά, στηρίχτηκε στην… επιθεώρηση που ανέβασε στον έναν χρόνο της παραμονής του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, και από εκείνους που στη συνέχεια τον εκπαραθύρωσαν και του απαγόρευσαν να είναι εκ νέου υποψήφιος. Εδώ δεν ισχύει το στερνή γνώση. Μόνο… αφελείς ή… πληρωμένοι δεν έβλεπαν από την αρχή ότι ο Στέφανος Κασσελάκης είναι στην πραγματικότητα αυτό που είχε αναφέρει σε μια από εκείνες τις… επικές ομιλίες κακοποίησης της ελληνικής γλώσσας. Τραγέλαφος.
Η ανακοίνωση της δημιουργίας νέου κόμματος, μπροστά σε περιφερόμενους χειροκροτητές… μαύρα μεσάνυχτα, σε χώρους γραφείων η προηγούμενη χρήση των οποίων ήταν… στάβλοι, συνοψίζει τον… σανό με τον οποίο ο Στέφανος Κασσελάκης συνεχίζει να νομίζει ότι μπορεί να ταΐσει το ακροατήριο του.
Όπως αποδείχτηκε από τη βαριά ήττα του στις ευρωεκλογές, με την απώλεια 400.000 ψηφοφόρων από την κοινωνική βάση που του κληρονόμησε ο Αλέξης Τσίπρας, και με τις την αίσθηση που υπάρχει στην κοινωνία, ότι ο άνθρωπος… είναι αλλού, δεν υπάρχει εκλογικό ακροατήριο που να μπορεί να εκφράσει ο Στέφανος Κασσελάκης. Πλειοψηφικά, και όχι ως περιθωριακό… παρατράγουδο.
Μπορεί άλλωστε στον έναν χρόνο της παρουσίας του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μην παρουσίασε πολιτικές θέσεις και ιδέες, πριν… φορτωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο, δεν έκρυβε τη… λατρεία του για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον οποίο αποθέωνε με αρθρογραφία του σε ομογενειακά ΜΜΕ.
Το κόμμα Κασσελάκη, εφόσον κατάφερνε να μπει στην επόμενη Βουλή, με ένα ποσοστό 3%, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εταίρος σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η… μόνη χρησιμότητα ενός “παρατράγουδου”, σαν το οποίο είχε χρόνια να περάσει από την Ελλάδα άλλο.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
