Του Κυριάκου Βελισσάριου
Η εκλογική αποδοκιμασία του Εμμανουέλ Μακρόν, όπως εύλογα προκύπτει από την ανάλυση των επιμέρους στοιχείων της δύσκολης επικράτησής του απέναντι στη Μαρίν Λεπέν, στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, έχει πολλές και πολλαπλές αφετηρίες και εξηγήσεις.
Ο σημερινός ένοικος των Ηλυσίων Πεδίων… ξενέρωσε πολύ νωρίς, λόγω της ανεπάρκειάς του, τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που τον είχε στηρίξει πριν από πέντε χρόνια, στην εκλογική αναμέτρηση του 2017. Τότε, ο “Μανού” έφτασε στα επίπεδα του 66%. Σήμερα, οι δημοσκοπήσεις ενόψει του δεύτερου γύρου, του δίνουν ποσοστά από 52%-56%. Εντυπωσιακή πτώση.
Αυτή την πενταετία, ο Μακρόν έκανε πολλά. Ή μάλλον… δεν έκανε. Δεν ασχολήθηκε με τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών, με τους πολλούς. Εστίασε στους λίγους. Τις “ελίτ”. Και το αποτέλεσμα να βλέπουμε στην κάλπη, με το αντισυστημικό μέτωπο που έχει διαμορφωθεί, με διακύβευμα την ανατροπή του. Με σημαντικές κοινωνικές ομάδες να… αδιαφορούν για τις ακροδεξιές ρίζες της Μαρίν Λεπέν.
Όταν ξεχνάς την κοινωνία και τις ανάγκες της, η κοινωνία… δεν θα σε ξεχάσει. Και σου το θυμίζει στις κάλπες. Ακόμη και αν… οριακά αποφεύγεις την (απόλυτη) ταπείνωση.
