Της Μαρίκας Λυσιάνθη
(Θα) είναι (πάντα) η οικονομία… Η ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Η καθημερινή σύγκριση της τρέχουσας εκδοχής της ζωής τους με την προηγούμενη και με εκείνη που προσδοκούν να έρθει. Εκεί κρίνονται οι πολιτικές, οι πολιτικοί, οι κυβερνήσεις. Εκεί κρίνονται οι εκλογές.
Η Ομιλία του Τζο Μπάιντεν για την Κατάσταση της Ένωσης, στο Καπιτώλιο, ενώπιον των μελών των δυο Σωμάτων του Κογκρέσου, της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας, επιβεβαίωσε την απόσταση από την κοινωνική πραγματικότητα στις ΗΠΑ, που χαρακτηρίζει τον σημερινό ένοικο του Λευκού Οίκου.
Το 78% των Αμερικανών θεωρεί ότι η πορεία του μεγαλύτερου έθνους στον πλανήτη έχει προβληματικά χαρακτηριστικά. Η οικονομία, οι κοινωνικές ανισότητες, οι φυλετικές διακρίσεις, η βία και το έγκλημα, και φυσικά ο κορονοϊός, συνθέτουν το μωσαϊκό μιας αδύναμης Προεδρίας. Ενός αδύναμου Προέδρου.
Και όταν δεν είσαι ισχυρός στο εσωτερικό της χώρας σου, δεν μπορείς να πείσεις τον πλανήτη ότι είσαι ισχυρός σε παγκόσμιο επίπεδο. Ότι μπορείς να επηρεάσεις τις εξελίξεις σε κάθε γωνιά της ηπείρου μας, όπως το έκανες τις προηγούμενες δεκαετίες.
Η αμερικανική κοινωνία “δεν αγοράζει” το αφήγημα Μπάιντεν περί αναβίωσης του Ψυχρού Πολέμου με τη Ρωσία. Έχει σημαντικότερα προβλήματα να την ταλαιπωρούν στην καθημερινότητά της. Και αυτή η συνθήκη ρεαλισμού, θα έχει αναπόφευκτες επιπτώσεις στην εξωτερική πολιτική της Ουάσινγκτον.
