Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Όταν δυσκολεύεσαι να ξεφύγεις από το περιθώριο και να αντικρίσεις με πάθος και γενναιότητα τις μεγάλες αλήθειες. Να συνομιλήσεις με την κοινωνία, να κατανοήσεις τις τάσεις της εποχής, να αξιολογήσεις με ορθότητα τις καινούριες προτεραιότητες των πολιτών.
Όταν δεν έχεις κατανοήσει τους λόγους που σε οδήγησαν στη βαριά ήττα του 2019 και στην απώλεια της εξουσίας, αλλά μέσα σου σεργιανίζει η… δικαίωση, ανθρώπινα αποδεκτή, αλλά πολιτικά ασυγχώρητη.
Όταν δεν συνομιλείς με “καθαρά” μυαλά, ιδανικά από άλλους πολιτικούς χώρους, αλλά οι παρέες και οι συνεργάτες σου περιορίζονται στο… παρεάκι του 3%, και όσους δεν κατάλαβαν ποτέ ότι, το θηριώδες ποσοστό του 2015, προέκυψε επειδή σε ψήφισαν οι παραδοσιακοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ. Δεν γέμισε ξαφνικά… Αριστερούς η χώρα.
Όταν συμβαίνουν όλα αυτά, και ως ηγέτης δεν έχεις το ψυχικό σθένος και την οξυδέρκεια να απαλλαγείς από τα… παρατράγουδα, τότε την παθαίνεις όπως ο Αλέξης Τσίπρας. Τα… παρατράγουδα σε εντάσσουν στο… συγκρότημα.
Η στρατηγική θολούρα του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές, έχει πληθυντικές αφετηρίες που μπορεί να εντοπίσει κανείς. Μια λέξη όμως, την εξηγεί πειστικά και δραματικά: Βουλεύτρια…
Μια πρόποση για τους… ατελείς εγκεφάλους, που σκέφτηκαν να απαξιώσουν τόσο ακραία τον αγώνα των γυναικών να γκρεμίσουμε γυάλινες οροφές, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι, η ενσωμάτωση στο πολιτικό λεξιλόγιο της έννοιας “βουλεύτρια”, αντί για “η βουλευτής”, συνιστά τομή και επανάσταση. Ιστορική αλλαγή και εξέλιξη.
Και στο… παραμυθάκι συμμετείχαν όλοι. Ακόμη και γυναίκες με ειδικό πολιτικό βάρος, όπως η Έφη Αχτσιόγλου, σχεδόν βέβαιη διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα, και η Ρένα Δούρου, η… προηγούμενη “σχεδόν βέβαιη διάδοχος”.
Βουλεύτρια… Καληνύχτα σας… (και μικρή ήταν η διαφορά των 20 μονάδων).
