Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2022
Η θυελλώδης «υστεροφημία» των λέξεων που μας συνοδεύουν ως αυτόνομες έννοιες, από τα πολύ παλιά χρόνια, τότε που άξιζε τον κόπο να αναζητείς τις ιδέες οι οποίες θα έσπρωχναν μπροστά το ανθρώπινο γένος. Θα επέτρεπαν στον τροχό της Ιστορίας να επικαιροποιεί τη ρυθμική κίνησή του, σύμφωνα με την ηχώ των καινούριων αναγκών και προτεραιοτήτων των κοινωνιών.
Ο πολίτης λοιπόν. Ο ενεργός πολίτης. Η αφετηρία της προόδου για κάθε κοινωνία, όπως μας θύμισε πριν από μερικά χρόνια ο Μπαράκ Ομπάμα, επιλέγοντας να ταξιδέψει στο μακρινό μέλλον μια παραδοχή από τα βάθη των αιώνων, και την αρχαία Αθήνα. Και πολύ αναμενόμενα το έκανε στη σκιά του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης, αναγνωρίζοντας στην Αθήνα τον αδιαπραγμάτευτο ρόλο της ως «μαιευτήριο» Δημοκρατίας.
Οι πολίτες που δεν επιτρέπουν στην απογοήτευση της συγκυρίας να αποτρέψει το πάθος της συμμετοχής στο συλλογικό γίγνεσθαι. Να φρενάρει την ενεργή συμμετοχή τους στη διαμόρφωση του κοινού μέλλοντος, με όρους ισοτιμίας και συμπόρευσης. Η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός, ως μαθηματικές πράξεις της προόδου.
Η τρέχουσα εκδοχή της χώρας μας, με τις διαρκείς και αλληλοτροφοδοτούμενες κρίσεις των τελευταίων 15 ετών, δεν λειτουργεί ως τιμητική υπενθύμιση του παρελθόντος που κληρονομήσαμε, της υστεροφημίας την οποία καλούμαστε να υπερασπιστούμε.
Η Ελλάδα των πολλαπλών κρίσεων, αφαίρεσε από ένα καθοριστικό ποσοστό συνειδητοποιημένων, ενεργών πολιτών, τη διάθεση και την έμπνευση της συμμετοχής στα κοινά. Παραχώρησε έτσι ζωτικό χώρο στα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν, με αποτέλεσμα να βρουν μια απρόσμενα ανενόχλητη διαδρομή, από το περιθώριο στον πυρήνα της συλλογικής δράσης.
Εξίσου επιζήμια με την επέλαση των άκρων από το πολιτικό σύστημα, είναι η απενοχοποίηση των «περαστικών». Εκείνων που, με αφετηρία την τυχοδιωκτική διαιώνιση της προσωπικής ευδαιμονίας, ανεξαρτήτως συγκυριών και προσώπων, ανακαλύπτουν μετά από πολλαπλές δεκαετίες ενήλικης προσωπικής διαδρομής και δραστηριοποίησης, τη γοητεία πολιτικών κομμάτων που πολέμησαν με πάθος στην… προηγούμενη εκδοχή τους.
Χωρίς… φρένο και αναζητώντας διαρκώς το επόμενο «μαντρί», για να στεγαστούν και να προφυλαχθούν από τους «λύκους». Μια αποκρουστική συνθήκη αυτοπροσδιορισμού, που προσλαμβάνει διαστάσεις «ασύμμετρης απειλής» για την ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα που τη γέννησε.
