Του Μανώλη Κομνηνού
Η συνήθεια έχει εξοργιστικά χαρακτηριστικά. Και εκνευρίζει, τόσο τους τηλεθεατές, όσο και τους… θιγόμενους.
Δημοσιογράφοι που έγιναν παρουσιαστές, είτε δελτίων ειδήσεων, είτε τηλεοπτικών εκπομπών, ξέχασαν τις ρίζες τους. Το ξεκίνημά τους. Τις δυσκολίες του λειτουργήματος. Και, από θέση ισχύος πλέον, καθώς εκείνοι μοιράζουν τον χρόνο και δίνουν τον λόγο, διακόπτουν διαρκώς τους συναδέλφους τους, που ως συντάκτες και αρμόδιοι ρεπόρτερ μεταφέρουν τις ειδήσεις που ενδιαφέρουν τους τηλεθεατές.
Το φαινόμενο παρατηρείται κυρίως στις νεώτερες ηλικίες, με τις γενιές που έρχονται στον χώρο των τηλεοπτικών ΜΜΕ, να έχουν αφομοιωθεί πλήρως στις χειρότερες εκδοχές της δημοσιογραφίας. Επιδεινώνοντας την εικόνα και την αξιοπιστία της τηλεόρασης, η οποία, μετά την εθνική τραγωδία των Μνημονίων, απέδειξε και με την παρουσίαση της πανδημίας του κορονοϊού, πώς μπορείς να… αυτοκαταστραφείς.
