Του Νίκου Φυλάγγελου
Στη σκιά του θανάτου του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, βλέπουμε και πάλι σε δημόσια έκθεση, τους νοσταλγούς… Της μοναρχίας, αλλά και της χούντας. Εκείνους που μέσα τους δυσκολεύτηκαν να συμφιλιωθούν με την ιδέα της αποκατάστασης της Δημοκρατίας και της εγκαθίδρυσης του πολιτεύματος της αβασίλευτης, Προεδρευομένης Δημοκρατίας, επομένως και με την απώλεια νομής της εξουσίας.
Οι νοσταλγοί και οι επίγονοί τους, δεν συγχώρεσαν ποτέ τον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος… σκούπισε τις πολιτειακές εκκρεμότητες και εξασφάλισε την αναίμακτη Αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ο… περιθωριακός Σερραίος, με τη δυσνόητη προφορά, που κατάφερε να διασφαλίσει το εθνικό μέλλον του τόπου, σε συνθήκες Δημοκρατίας και με ευρωπαϊκό αποτύπωμα.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι νοσταλγοί της μοναρχίας και της χούντας, οι ακροδεξιοί και οι συνοδοιπόροι τους, βρέθηκαν απέναντι και στον Κώστα Καραμανλή, την εποχή της δικής του πολιτικής ηγεμονίας. Με τη συμμετοχή τους σε ακραία μορφώματα και με τη διαρκή υπονόμευση της στρατηγικής του μεσαίου χώρου. Της σύνθεσης και της συνεννόησης. Της εθνικής συμφιλίωσης.
Τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν, που ευθύνονται για την εθνική παρακμή μιας περήφανης και ιστορικής χώρας.
