Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2024
Στη διαδρομή της μετάβασης από τη μια κοινωνική πραγματικότητα στην άλλη, όπως κινητροδοτήθηκε από τη σαρωτική επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στις κάλπες που στήθηκαν στην ισχυρότερη Δημοκρατία του πλανήτη, για την Προεδρία και τα δυο Σώματα του Κογκρέσου, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία, είναι εύλογο και αναμενόμενο να καταγράφονται… αρρυθμίες.
Η Αμερική γύρισε σελίδα, και μαζί της γυρίζει σελίδα ο δυτικός κόσμος, δηλαδή… και εμείς, όσο και αν η τρέχουσα (την τελευταία 15ετία) εκδοχή της Ελλάδας, παραπέμπει σε έθνος εγκλωβισμένο στην παρακμή και συμβιβασμένο με τη φθορά.
Το επόμενο «σενάριο» μοιάζει με επιστροφή στις ρίζες, σε επίπεδο κοινωνικής συνοχής και αναζήτησης βιώσιμων διεξόδων από την αποσυναρμολόγηση που προκάλεσε η άκριτη, φανατική και υστερική προώθηση της λεγόμενης woke κουλτούρας.
Στη χώρα μας, όπως παραδοσιακά συμβαίνει σε πληθυντικές πτυχές της δημόσιας σφαίρας, η έλξη που μας ασκεί η… φαρσοκωμωδία, επελαύνει ανεμπόδιστη και με περίσσευμα ανεξήγητης αυτοπεποίθησης.
Στη σκιά και παράλληλα με τις δραματικές, σύνθετες και πολυεπίπεδες συνέπειες της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, στην Ελλάδα ζήσαμε τα τελευταία χρόνια τη μετακίνηση των λεγόμενων «δικαιωματιστών», από το περιθώριο στον πυρήνα της δημόσιας σφαίρας. Δήθεν, επειδή αποδείχτηκε ότι κάθε άλλο παρά πίστευαν ειλικρινά όσα έλεγαν και διεκήρυτταν. Αξιοποίησαν τη… μόδα ως μέσο ανάδειξης, ανέλιξης και φυσικά… βιοπορισμού.
Είναι οι «εισοδηματίες» της… συμπερίληψης και του δικαιωματισμού, οι οποίοι εργαλειοποίησαν με ηθική χυδαιότητα την αυτονόητη ανάγκη κάθε ανθρώπου σε ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες, και λόγω της κενότητας της προσωπικότητας και την υστέρηση της καλλιέργειάς τους, την.. κανιβάλισαν.
Με τη woke κουλτούρα να παραμερίζεται στο δυτικό πολιτισμό, ο εκνευρισμός τους είναι εμφανής και αναμενόμενος. Και τους οδηγεί σε πολλαπλασιασμό και ένταση της… υστερίας.
Δεν κατάλαβαν ποτέ το θεμελιώδες αξίωμα της Δημοκρατίας και του αξιακού κώδικα με τον οποίο πηγαίνει σε κάθε εποχή μπροστά η ανθρωπότητα. Το ηθικό και συνειδησιακό «συμβόλαιο» συμπόρευσης, συμβίωσης, συνεννόησης. Ώστε η κοινωνία μας να προχωρεί συνεκτικά. Και να μοιραζόμαστε το μέρισμα της κοινής προόδου. Αντί να την υπονομεύουμε για την προσωπική ευζωία μας.
