Οι εικόνες από την ογκώδη συγκέντρωση της Αθήνας για την τραγωδία των Τεμπών, συνθέτουν το δικό τους οικοσύστημα. Αυτόνομο, ηχηρό, θορυβώδες…
Η σημειολογία της μαζικής κοινωνικής κινητοποίησης σε εκατοντάδες πόλεις της υπόλοιπης χώρας, αλλά και στο εξωτερικό, είναι κάτι που δεν μπορεί να παραγνωριστεί.
Παράγει ήδη Ιστορία.
Δυο σημεία έκαναν το αντάμωμα συνείδησης της Αθήνας να ξεχωρίσει από κάθε άλλο στην εποχή της Μεταπολίτευσης, πέρα από τον όγκο της.
Το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν κόμματα να την υποκινήσουν και να τη συντονίσουν. Ήταν μια αυθόρμητη κοινωνική αφύπνιση, για να στηριχτούν οι γονείς που στερήθηκαν τα παιδιά τους στην εθνική τραγωδία των Τεμπών, και κανιβαλίζονται ηθικά από ορδές χυδαίων στον δημόσιο βίο και τα social media τα δυο τελευταία χρόνια.
Και το γεγονός ότι, μετά τη συνήθη εμφάνιση κουκουλοφόρων με… παρακρατική νοοτροπία, για να διαλύσουν τη συγκέντρωση, αρκετοί πολίτες επέστρεψαν στο Σύνταγμα. Ξανά και ξανά…
Οι δρόμοι της φωτιάς καλούν να τους περπατήσουμε μαζί…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
