Η υστερία των ακροκεντρώων κατά της επιλογής του Κωνσταντίνου Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, έχει διπλή αφετηρία και εξήγηση.
Από τη μια, το… σκούπισμα της λατρεμένης τους Κατερίνας Σακελλαροπούλου, την οποία υμνούσαν από την εποχή που βρισκόταν στην ηγεσία του Συμβουλίου της Επικρατείας, και νομιμοποίησε τα εθνοκτόνα Μνημόνια.
Από την άλλη, θα ήθελαν να προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον Κώστα Σημίτη. Τον… καταλληλότερο της καρδιάς τους. Δεν έχει σημασία που ο Κώστας Σημίτης “έφυγε” από τη ζωή.
Στα δικά τους, αρρωστημένα, ενσωματωμένα και… χρηματοδούμενα μυαλά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπρεπε να προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κώστα Σημίτη, ακόμη και… μετά θάνατον.
Ως… ιδέα και φόρο τιμής στην εποχή της λεηλασίας της Ελλάδας, της διαφθοράς και της απώλειας εθνικών κεκτημένων, την οκταετία της διακυβέρνησης Σημίτη.
Του Νίκου Φυλάγγελου
