Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η πρώτη εκ του σύνεγγυς Σύνοδος των ισχυρών του πλανήτη. Η πρώτη φορά του Τζο Μπάιντεν. Η τελευταία φορά της Άνγκελα Μέρκελ.
Η Σύνοδος των G7 στην Κορνουάλη σηματοδοτεί τον “τελευταίο χορό” για την (τελευταία) “Σιδηρά Κυρία” της διεθνούς πολιτικής. Φυσικά, τον όρο τον έχει… πατεντάρει η Μάργκαρετ Θάτσερ, και καμία δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της, η Γερμανίδα Καγκελάριος ωστόσο κατάφερε να εδραιωθεί ως η ισχυρότερη γυναίκα πολιτικός στον πλανήτη, τα τελευταία 15 χρόνια.
Η Μέρκελ αποχωρεί σε μια οριακή συγκυρία για την Ευρώπη. Την Ευρώπη η οποία η ίδια υπερασπίστηκε με σθένος και σύνεση, στα χρόνια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, σε συνδυασμό με την κοινωνική και συνειδησιακή κρίση του μεταναστευτικού.
Η Μέρκελ λειτούργησε ως φυσική ηγέτιδα της Δύσης στα χρόνια της διακυβέρνησης Τραμπ, ακριβώς όπως το είχε προβλέψει ο Μπαράκ Ομπάμα, καλύπτοντας το κενό που άφηνε σε διεθνές επίπεδο, η επιλογή της προηγούμενης ηγεσίας των ΗΠΑ για… ενδοσκόπηση.
Η Μέρκελ έδειξε το δρόμο της σύνθεσης και της συνεννόησης με τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, αντί για τη… δαιμονοποίησή του, και απέτρεψε έτσι τα χειρότερα, σε οικονομικό αλλά και γεωστρατηγικό επίπεδο, με ανοικτό το μέτωπο της Συρίας και την ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή.
Η Μέρκελ που… σταμάτησε τον Σόιμπλε και την ακραία δεξιά τάση του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, από το να επιβάλλουν μια ατζέντα απομόνωσης και αλληλοσπαραγμού στην Ευρώπη. Την Ενωμένη Ευρώπη. Την Ευρώπη της ενσωμάτωσης.
Θα μας λείψει…
