Του Κυριάκου Βελισσάριου
Ήταν περίπου αναμενόμενο ότι το “βαθύ κόμμα” των Ρεπουμπλικανών, θα δρομολογούσε μεθοδικά την αποστασιοποίησή του από τον Ντόναλντ Τραμπ, στον επίλογο της θητείας του 45ου Προέδρου των ΗΠΑ και στη σκιά των… ακροτήτων του, με επίκεντρο τις αιτιάσεις περί νοθείας στις προεδρικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου.
Φυσικά, η… ζωή θα δείξει πόσο μεγάλο κομμάτι του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, σε επίπεδο στελεχών και κυρίως κομματικής βάσης, θα καταφέρει να κρατήσει ο απερχόμενος ένοικος του Λευκού Οίκου, επηρεάζοντας καθοριστικά τις εξελίξεις στην αμερικανική πολιτική, με φόντο τις προεδρικές εκλογές του 2024, και νωρίτερα τις Ενδιάμεσες Εκλογές του 2022 για τη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Ο (συστημικός) ήρωας της… αντίστασης κατά του Τραμπ είναι φυσικά ο Μιτς ΜακΚόνελ, ο οποίος και πιστώνεται την απόρριψη του βέτο του Αμερικανού Προέδρου κατά του αμυντικού προϋπολογισμού από τη Γερουσία. Στη Γερουσία όπου οι Ρεπουμπλικανοί διατηρούν την πλειοψηφία, και από τις εκλογές στη Τζόρτζια τις επόμενες ημέρες, θα κριθεί αν θα καταφέρουν να κρατήσουν το πιο “επώνυμο” από τα δυο Σώματα του Κογκρέσου, καθώς τη Βουλή των Αντιπροσώπων την έχουν οι Δημοκρατικοί.
Ο ΜακΚόνελ, ως επικεφαλής της πλειοψηφίας στη Γερουσία, ήταν εκείνος που πρωταγωνίστησε στις παρασκηνιακές ζυμώσεις, απομόνωσε τους Ρεπουμπλικανούς που ήθελαν να στηρίξουν τον Ντόναλντ Τραμπ και στέλνει πολλαπλά μηνύματα για την ανάγκη συνύπαρξης και συνεργασίας με τον Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο.
Φυσικά, ο Τραμπ δεν θα τον συγχωρήσει ποτέ. Η… δουλειά ωστόσο, γίνεται.
