Του Κυριάκου Βελισσάριου
Καημένε Μιτς… Από… χιλιόμετρα ήταν προφανές ότι ο ηγέτης των Ρεπουμπλικανών στη Γερουσία Μιτς ΜακΚόνελ, θα αποτελούσε τον προφανή πρώτο στόχο του Ντόναλντ Τραμπ, στην επιχείρηση “εκδίκηση”.
Γι’ αυτό και η δήλωση την οποία έδωσε στη δημοσιότητα ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν ξένισε κανέναν. Ούτε για το περιεχόμενό της, με ειρωνικούς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά του άλλοτε συμμάχου του, αλλά ούτε και για την ουσία της: Την ομηρία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος από τις δυνάμεις του τραμπισμού, και την ξεκάθαρη επιλογή του πρώην ενοίκου του Λευκού Οίκου να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στις μελλοντικές επιλογές των Ρεπουμπλικανών.
Ο Τραμπ γνωρίζει ότι, στα αμέσως επόμενα χρόνια πολύ δύσκολα θα αποξενωθεί από τους φανατικούς οπαδούς του. Μια συμπαγή κοινωνική και εκλογική δεξαμενή, χωρίς την οποία το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα μοιάζει καταδικασμένο σε μόνιμες ήττες από τους Δημοκρατικούς, όπου θα στήνονται κάλπες. Για τη Γερουσία, για τη Βουλή των Αντιπροσώπων, για το αξίωμα του Κυβερνήτη και του Δημάρχου.
Το “βαθύ κράτος” των Ρεπουμπλικανών από την πλευρά του, χρειάζεται χρόνο για να παρουσιάσει μια ισχυρή εναλλακτική πρόταση, σαν τη Νίκι Χέιλι, και να παραμερίσει τον τραμπισμό, χωρίς να μετατρέψει τον Ντόναλντ Τραμπ σε εχθρό του.
Σε αυτή τη μακρά και επίπονη διαδρομή που θα ακολουθήσει, θα υπάρξουν αρκετοί αναλώσιμοι. Και ο Μιτς ΜακΚόνελ, θα μπορούσε να είναι ένας από αυτούς.
