Του Κυριάκου Βελισσάριου
Μετά από 12 χρόνια στην πρωθυπουργία, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου άρχισε να συμβιβάζεται με την προοπτική της εκπαραθύρωσής του. Δεν καταθέτει φυσικά τα όπλα, και ως το τέλος δίνει τη μάχη του, η συμφωνία Λαπίντ-Μπένετ για τη συγκρότηση κυβέρνησης “αλλαγής”, με τη συμμετοχή και σχεδόν όλων των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, οδηγεί το Λικούντ εκτός εξουσίας.
Οι αντιδράσεις είναι έντονες. Ο “Μπίμπι” παίζει το χαρτί της “προδοσίας” της κοινωνικής βάσης των δεξιών κομμάτων, από τον Ναφτάλι Μπένετ, τον Γκιντεόν Σαάρ και τον Άβιγκντορ Λίμπερμαν, οι οποίοι συμμαχούν με τους κεντρώους Γιαϊρ Λαπίντ και Μπένι Γκαντζ.
Η “ανίερη συμμαχία”, όπως την αποκαλεί ο Νετανιάχου, κινδυνεύει να χάσει εντός Βουλής την οριακή πλειοψηφία της, καθώς βουλευτές των δεξιών κομμάτων φημολογείται ότι θα αυτονομηθούν, προκειμένου να στηρίξουν τον Νετανιάχου. Και ήδη, έξω από τα σπίτια των Μπένετ και Σαάρ, πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας από οργισμένους οπαδούς των κομμάτων τους, που επιθυμούσαν κυβέρνηση συνεργασίας με τον Νετανιάχου.
Το Ισραήλ… στις φλόγες. Με τον μέχρι πρότινος επικεφαλής της Μοσάντ Γιόσι Κοέν, να αποτελεί τη “χρυσή εφεδρεία” του Μπέντζαμιν Νετανιάχου για τη διαδοχή του στην ηγεσία του Λικούντ και τη διεκδίκηση της πρωθυπουργίας, με φόντο τις επόμενες εκλογές.
