Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος θέλει να… ξεχάσει το περιπετειώδες πέρασμά του από τον χώρο του αθλητισμού, και ειδικότερο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Όχι άδικα, αν θυμηθεί κανείς πόσο έμπλεξε.
Από την άλλη ωστόσο, εκείνη η επώδυνη εμπειρία πιθανότατα του επέτρεψε να εξελιχθεί σε… κανονικό άνθρωπο, σε σχέση με άλλους, άχρωμους και δήθεν επιχειρηματίες. Όπως το ποδόσφαιρο βοήθησε την οικογένεια Βαρδινογιάννη, τον Βαρδή, τον Γιώργο και τον Τζίγκερ, να γίνουν… κανονικοί άνθρωποι. Όπως συνέβη και με τον Σωκράτη Κόκκαλη.
Η ερμηνεία αποδίδεται στις σύνθετες παραμέτρους που συνοδεύουν το φαινόμενο του ποδοσφαίρου. Και φυσικά, το μαζικό αποτύπωμά του, που σε αναγκάζει να αναζητήσεις, να βρεις και να κατανοήσεις τις “μεγάλες αλήθειες” που επικρατούν στην κοινωνία μας, σε κάθε χρονική συγκυρία.
Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος είναι σήμερα από τους λίγους σημαντικούς επιχειρηματίες που επενδύουν πραγματικά στην ελληνική οικονομία. Και έχει κάθε λόγο να “διαβάζει” τις… ασθένειες που συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τη χώρα μας, σε επίπεδο κοινωνίας, οικονομίας και πολιτικής.
Όσα είπε πρόσφατα, για το σημείο βρασμού στο οποίο έχει βρεθεί η ελληνική κοινωνία, καθώς οι δραματικές συνέπειες από την περίοδο της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων δεν έχουν αναιρεθεί ακόμη, σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή “τραγωδία” από την ανεπάρκεια της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και τις δραματικές επιπτώσεις από τη συνεχιζόμενη στήριξη στο διεφθαρμένο καθεστώς του Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Ουκρανία, ταρακούνησαν το “σύστημα”.
Επειδή τέμνονται με την κοινή λογική. Που απουσιάζει από τους περισσότερες διακόνους του δημοσίου βίου.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
