Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Τα Τέμπη ως σημείο τομής για την ψυχολογία της ελληνικής κοινωνίας, και επομένως για τις πολιτικές εξελίξεις. Προ Τεμπών, και μετά Τεμπών…
Η Ελλάδα εισέρχεται σε έναν κύκλο πολιτικής αβεβαιότητας, όχι μόνο στο σκέλος του περιεχομένου της διακυβέρνησης, αλλά και στην προοπτική βιωσιμότητάς της. Δηλαδή, στο πώς και από ποιούς θα κυβερνηθεί η χώρα, και… για πόσο, το επόμενο χρονικό διάστημα.
Η παγίωση της οργής στην κοινωνία, και η προοπτική βουβής έκφρασής της στις επόμενες εκλογές, με συλλογική καταδίκη του πολιτικού συστήματος και επομένως συρρικνωμένης κοινωνικής νομιμοποίησης των πλειοψηφιών που θα προκύψουν, είτε από τις κάλπες, είτε από τις… ζυμώσεις μετά τις κάλπες, οδηγούν σε διαμόρφωση συνθηκών αβεβαιότητας και “μη διακυβέρνησης” τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι του 2024.
Τότε που, σε συνδυασμό με τις ευρωεκλογές του Μαϊου, και στη σκιά των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ, που θα ακολουθήσουν τον Νοέμβριο του 2024, φαντάζει εξαιρετικά πιθανό να στηθούν εκ νέου κάλπες στην Ελλάδα, για τη διαμόρφωση μιας καινούριας πολιτικής και κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Και όλα αυτά, σε περιβάλλον διεθνούς αβεβαιότητας και ανασφάλειες, με τις ευρωπαϊκές κοινωνίες να αντιδρούν στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους, και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να στερούνται τους επόμενους μήνες τη δυνατότητα να προσφέρουν δημοσιονομικές ανάσες στους πολίτες οι οποίοι δοκιμάζονται από τις διαδοχικές και πολυεπίπεδες κρίσεις.
