Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η Αθήνα είναι μεγαλύτερη όλων ημών… Ως διαρκής ανάμνηση του μαιευτηρίου της Δημοκρατίας, που επέτρεψε στο φως των ιδεών να ταξιδέψει στο ιστορικό μέλλον της ανθρωπότητας, να μπολιάσει τις ανησυχίες των Διαφωτιστών, και να διασφαλίσει τη διαρκή αναζήτηση της προόδου, ως ταυτοτική αναγκαιότητα λαών και κοινωνιών.
Η Αθήνα που συνεχίζει να διαχέει φως. Και ο σημερινός Δήμαρχός της, που κατανοεί τις μεγάλες αλήθειες της ιστορικής κληρονομιάς της. Μια εκδήλωση για τον Μιλτιάδη Έβερτ, τον “μπουλντόζα” που άνοιξε το δρόμο για την ελεύθερη ραδιοφωνία και τηλεόραση, στην επέτειο 36 ετών από τη γέννηση του Αθήνα 9.84.
Ο Κώστας (Μπακογιάννης) που ενώνει. Την ιστορική μνήμη της Κεντροδεξιάς αλλά και την ιστορική συνέχεια του δημοσίου χώρου τον οποίο καλούμαστε να προασπίσουμε και να παραδώσουμε καλύτερο στις γενιές που ακολουθούν.
Το γονίδιο της εθνικής συμφιλίωσης, της σύνθεσης, της συναίνεσης, της συνεννόησης και της συνεργασίας, το κληρονόμησε ατόφιο από τον μάρτυρα της Δημοκρατίας Παύλο Μπακογιάννη. Και διατηρεί το προνόμιο να μην υποκύπτει στη φθορά της συγκυρίας, και να προβληματίζεται για την άβολη αλήθεια της εποχής μας, τον ελέφαντα στο δωμάτιο: Τον διχασμό που παγιώθηκε στην ελληνική κοινωνία, το μίσος που κυριαρχεί ως ταυτοτικό αποτύπωμα στον δημόσιο βίο, την υστερία και την τύφλωση που μας κληρονόμησε η αχρείαστη και μοιραία επικράτηση των άκρων και των ακροτήτων που τα συνοδεύουν.
Δίπλα στον Κώστα Μπακογιάννη, ο Κώστας Καραμανλής, ως ενσαρκωτής της στρατηγικής του μεσαίου χώρου, που συγκίνησε μια πλατιά κοινωνική πλειοψηφία 3,5 εκατομμυρίων ψηφοφόρων στις εκλογές του 2004, όμοια της οποίας δεν ξανασυνάντησε στα χρόνια που ακολούθησαν η Ελληνική Δημοκρατία. Εκεί δίπλα και ο Αντώνης Σαμαράς, πρώην πρωθυπουργός στα δύσκολα χρόνια των Μνημονίων, με το “δύσκολο” παρελθόν με την οικογένεια Μητσοτάκη αλλά και με τον Μιλτιάδη Έβερτ.
Ο Κώστας τους ένωσε όλους. Πολιτικούς και προσωπικότητες από διαφορετικούς χώρους. Μια πρόβα μέλλοντος, σε απευθείας μετάδοση.
