Ο Καραμανλής ως (μελαγχολική) εξαίρεση σε μια Ελλάδα παραδομένη στην παρακμή

Του Μάνου Οικονομίδη

Twitter@EmOikonomidis

 

Εκείνος ο μικροσκοπικός κυματισμός της ελπίδας, για τον οποίο μιλούσε ο Ρόμπερτ Κένεντι, περιγράφοντας την υπεραξία της αντίστασης στη φθορά, της υπεράσπισης ιδεών και αξιών, της εναντίωσης στην παρακμή, ως διαρκές παράδειγμα, παρότρυνση, έμπνευση.

Στην επέτειο των γενεθλίων του συγγραφέα μιας συμπονετικής κοινωνίας, την 20η Νοεμβρίου, η συγκυρία είχε κέφια, στρέφοντας το ενδιαφέρον στον Κώστα Καραμανλή, με αφορμή την παρουσίαση βιβλίου για την περίοδο της διακυβέρνησής του, και την επέλαση των… τεράτων, εντός και εκτός συνόρων, που επεδίωξαν και τελικά υλοποίησαν την ανατροπή του από την εξουσία.

Ο πρώην πρωθυπουργός και μακροβιότερος ηγέτης της Κεντροδεξιάς, συνεχίζει να λειτουργεί ως εξαίρεση. Μελαγχολική, υπό την έννοια ότι ο αξιακός κώδικας που χαρακτήρισε ως ταυτοτικό αποτύπωμα την προσωπική και πολιτική διαδρομή του, φαντάζει σήμερα τόσο… μη συμβιωτικός με ένα πολιτικό σύστημα παραδομένο προ πολλού στα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν, και για τα οποία μας είχε προειδοποιήσει εγκαίρως, αλλά μάταια ο ίδιος. Μελαγχολική, υπό την έννοια ότι ο Κώστας Καραμανλής και η σχέση εμπιστοσύνης που φιλοτέχνησε με τους πολίτες, οδήγησαν στην τελευταία μεγάλη πλατιά κοινωνική πλειοψηφία, που εκφράστηκε τόσο μαζικά στην κάλπη, με 3,5 εκατομμύρια ψηφοφόρους το 2004 και 3 εκατομμύρια το 2007. Στο εθνικό μέλλον που ακολούθησε, οι κυβερνητικές πλειοψηφίες διολίσθησαν σε συμμαχίες… τσέπης, με πολύ χαμηλότερα μεγέθη.

Μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας το 2009, ο Κώστας Καραμανλής επέλεξε μια πρωτόγνωρη συμπεριφορά για “πρώην”. Στήριξε και δεν υπονόμευσε τους διαδόχους του, ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά που εισέπραττε ο ίδιος. Ίσως επειδή για την κοινωνική βάση της Κεντροδεξιάς, τη μεγάλη πλειοψηφία που τον πίστεψε και τον εμπιστεύτηκε, δεν έγινε ποτέ “πρώην”, σε επίπεδο συναισθηματικής σχέσης.

Αυτός ήταν. Και τον ξέρουν όλοι. Την υστεροφημία του δεν την παζαρεύει. Και δεν την επιβάλλει. Γι’ αυτό και ακόμη… έρχεται σαν αστραπή, κάθε φορά που εμφανίζεται κάπου. Παραμένει εξαίρεση…

Best Of

Ο Παπαμιμίκος, το Open και ο Τζιτζικώστας

  Η προσθήκη του Ανδρέα Παπαμιμίκου στη Διοίκηση του Open,...

Οι δημοσκοπήσεις ως… ελληνικό οξύμωρο

  Η χώρα μας έχει αποδείξει ότι διαχρονικά γοητεύεται από...

Ο Πιερρακάκης αναζητεί εσωκομματικές συμμαχίες

    Ο Κυριάκος Πιερρακάκης «βαφτίστηκε» δελφίνος για το μέλλον της...

Η «Ιερή Τράπεζα» της Εκκλησίας… σκανδαλίζει

  Πολλά χρόνια μετά την εμπλοκή του στη διοίκηση του...

Newsletter

spot_img

Δείτε επίσης...

Είδε κανείς τον Καραμανλή να πεθαίνει;

  Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα γνώρισε στην ιστορική διαδρομή...

Το εθνικό έγκλημα της προσφυγής στο Μνημόνιο, που παραμένει ατιμώρητο

Πέρασαν ήδη 15 χρόνια... Περισσότερα από τη... φαγούρα σε...

Ένας Πάπας που κατανόησε τη δύναμη της συγχώρεσης

Στη διακονία του Πάπα Φραγκίσκου, η Καθολική Εκκλησία υπέστη...

Ο Πάπας που “εργαλειοποίησε” τα social media για να… μοιράσει φως

Στην κληρονομιά του Πάπα Φραγκίσκου θα υπάρχει ξεχωριστό εδάφιο...

Ο Πάπας που άλλαξε το Βατικανό… λιγότερο από όσο προσδοκούσε

Όταν τον Μάρτιο του 2013 ο Καρδινάλιος Μπεργκόλιο, Αρχιεπίσκοπος...
Μάνος Οικονομίδης
Μάνος Οικονομίδης
Ο Μάνος Οικονομίδης είναι δημοσιογράφος. Σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας

Είδε κανείς τον Καραμανλή να πεθαίνει;

  Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα γνώρισε στην ιστορική διαδρομή της αναρίθμητους ηγέτες. Που λατρεύτηκαν και συγκλόνισαν τις μάζες, παρακινώντας την εκάστοτε κοινωνία να εγκαταλείψει...

Το εθνικό έγκλημα της προσφυγής στο Μνημόνιο, που παραμένει ατιμώρητο

Πέρασαν ήδη 15 χρόνια... Περισσότερα από τη... φαγούρα σε έναν έγγαμο βιο. Ξεπεράσαμε ακόμη και την επταετία της δικτατορίας των συνταγματαρχών, που ανέχτηκε με...

Ένας Πάπας που κατανόησε τη δύναμη της συγχώρεσης

Στη διακονία του Πάπα Φραγκίσκου, η Καθολική Εκκλησία υπέστη μια... συναισθηματική μεταβολή. Από Εκκλησία... τιμωρίας των αμαρτωλών, εξελίχτηκε σε Εκκλησία... συγχώρεσης. Ο εκλιπών Ποντίφικας κατανόησε...