Η στρατηγική επιμονή του Κυριάκου Μητσοτάκη να… επουλώσει τις πληγές που άνοιξε η νομοθεσία για τους ομοφυλόφιλους στις σχέσεις της Εκκλησίας με τη Νέα Δημοκρατία, είναι απολύτως αναμενόμενη.
Έμπειρος πολιτικός παίκτης, ο Πρωθυπουργός κατανοεί ότι το ρήγμα είναι βαθύ, και δεν θα κλείσει εύκολα. Ούτε γρήγορα. Γι’ αυτό και προσθέτει στη συζήτηση το ειδικό πολιτικό βάρος του, για να παραμερίσει από τη δημόσια εικόνα τα κυβερνητικά στελέχη που πρωταγωνίστησαν στη νομοθέτηση για τους ομοφυλόφιλους, την οποία αδυνατεί να αποδεχτεί, όχι μόνο η Εκκλησία αλλά πρωτίστως η παραδοσιακή κοινωνική βάση της Κεντροδεξιάς.
Η συνάντηση Μητσοτάκη-Ιερωνύμου αποσκοπεί στο να σταλεί μήνυμα… κατευνασμού των παθών. Πρέπει ωστόσο να θυμόμαστε ότι η Εκκλησία της Ελλάδας διοικείται συνοδικά. Και ο Αρχιεπίσκοπος δεν ελέγχει την Ιεραρχία, όπως έχει αποδειχτεί από τις αυτόνομες πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις της πλειοψηφίας των Μητροπολιτών, ειδικά όσων έχουν… βλέψεις για την αρχιεπισκοπική εκλογή.
Ο Αρχιεπίσκοπος επιπροσθέτως, όπως και συνολικά η Ιεραρχία, δεν ελέγχουν τους πιστούς. Οι οποίοι έχουν αυτόνομη θεώρηση των πραγμάτων. Και αυτόνομες αντιδράσεις. Μη αναστρέψιμες…
Του Νίκου Φυλάγγελου
