Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 18 Μαϊου 2024
Η σιωπή της μελαγχολίας… Η Δημοκρατία επεβίωσε στη φθορά του χρόνου και κάθε συγκυρίας, ως το λιγότερο ατελές πολίτευμα το οποίο συνέθεσε η ανθρώπινη νόηση, μεταξύ άλλων χάρη στην πλεονασματική γενναιότητα να ανακυτταρώνει το γονιδιακό αποτύπωμά της.
Η κομβική παράμετρος που προσφέρει ανατροφοδοτούμενη υπεραξία, απαντάται στην έννοια της συμμετοχής. Του ενδιαφέροντος για το δημόσιο γίγνεσθαι. Της συναπόφασης να συνεχίσουμε να συμβιώνουμε, να συμπορευόμαστε, να συνδημιουργούμε. Να αναζητούμε κοινούς τόπους, παραμερίζοντας τις επίμονα παρούσες αφορμές για να διχαζόμαστε. Να μην υποκύπτουμε στον πειρασμό της διχόνοιας, να υπερασπιζόμαστε ως χρέος συνήθειας το αγαθό της συμφιλίωσης. Της ενότητας και της συνοχής. Της σύνθεσης και της συνεννόησης.
Μερικές εβδομάδες πλέον πριν από τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, τα σημεία των καιρών δεν προσφέρουν επαρκείς και πληθυντικές αφορμές για αισιοδοξία στο σκέλος της συμμετοχής. Της κινητροδότησης της «μεγάλης κοινωνίας» να εγκαταλείψει την επιλογή αποστασιοποίησης των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων, των διπλών βουλευτικών εκλογών του 2023 και των αυτοδιοικητικών εκλογών της ίδιας χρονιάς.
Η αποχή άγγιξε… ταβάνι κατάθλιψης και όλες οι ενδείξεις συντείνουν στο ότι και στις επικείμενες ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, το ποσοστό των συμπολιτών μας που θα προτιμήσουν να απέχουν από την εκλογική διαδικασία, θα είναι θηριώδες.
Αυτός ο ορατός και βιωματικός κίνδυνος, συνιστά τον «ελέφαντα στο δωμάτιο» για το πολιτικό σύστημα. Για τη Δημοκρατία μας. Για το μέλλον του τόπου.
Στην εποχή της εθνικής παρακμής που μας κληρονόμησε η εθνική καταστροφή των Μνημονίων, συνεχίζουμε να πληγώνουμε τον εθνικό ιστό. Συνεχίζουμε να «μικραίνουμε» την Ελλάδα. Τη χώρα που, στην ιστορική συνείδηση της ανθρωπότητας, γίνεται δεκτή ως το μαιευτήριο της Δημοκρατίας.
