Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η διαδρομή της προσωπικής οδύνης και της σοκαριστικής απώλειας, μικρής κόρης και συζύγου, που καθόρισε τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του Τζο Μπάιντεν, θα προσφέρει ισοβίως στον 46ο Πρόεδρο των ΗΠΑ το πλεονέκτημα της ανοχής. Δεν μπορείς να τον “κακοποιήσεις” ρητορικά. Ένας μαχητής της ζωής, ένα ζωντανό παράδειγμα του ανθρώπινου πείσματος να μην υποκύψει στην “επίθεση” του πεπρωμένου.
Είναι πλέον και προχωρημένης ηλικίας, με τα αντανακλαστικά του ακροατήριου του να ενισχύουν την αφετηρία της συμπάθειας προς το πρόσωπό του, που αρκετές φορές υπερισχύουν της πολιτικής ιδιότητάς του.
Ωστόσο, ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου το… τερμάτισε, με όσα είπε στη συνέντευξή του στο… πατριωτάκι Τζορτζ Στεφανόπουλο για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, με αφορμή την έκθεση των αμερικανικών υπηρεσιών περί απόπειρας εμπλοκής τς Ρωσίας στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου, υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ.
Την ίδια ώρα που ο Μπάιντεν “στόλιζε” τον Πούτιν, δεν είπε κουβέντα για το Ιράν, που σύμφωνα με την ίδια έκθεση, επιχείρησε να επηρεάσει τις εκλογές… υπέρ του, κάτι άλλωστε που εδώ και μήνες… ψιθυρίζουν οι Ισραηλινοί, με φόντο την επιθυμία του σημερινού ενοίκου του Οβάλ Γραφείου να δώσει πνοή στη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.
Για τον Βλαντιμίρ Πούτιν πολλά μπορεί να πει κανείς. Προφανώς και δεν είναι… εραστής της Δημοκρατίας, της ελευθερίας του Τύπου και των ατομικών δικαιωμάτων. Ως πρώην πράκτορας της KGB, είχε συμμετοχή σε “σκοτεινές” επιχειρήσεις. Και αυτή την εικοσαετία της πολιτικής ηγεμονίας του στη Ρωσία, έχει συνδέσει τη διαδρομή του με αποκρουστική αντιμετώπιση αντιπάλων και… μη ενσωματωμένων με το σύστημά του παραγόντων.
Ωστόσο… Ο “δολοφόνος”, όπως τον αποκάλεσε ο Τζο Μπάιντεν, αν και μάλλον εννοούσε “φονιάς” (killer) αναφορικά με τιο ψυχρό υπόβαθρο του χαρακτήρα του, ήταν εκείνος που, με τη στρατιωτική παρέμβασή του στη Συρία, απάλλαξε τον πλανήτη από τους παράφρονες τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους.
Τους τζιχαντιστές που “γεννήθηκαν” από τη διακυβέρνηση Ομπάμα-Μπάιντεν (και Χίλαρι Κλίντον), στη σκιά της λεγόμενης “Αραβικής Άνοιξης”. Τους τζιχαντιστές που, η Ιστορία έχει ήδη συμπεράνει ότι… ενθάρρυναν και ενίσχυσαν στο ξεκίνημά τους οι Ηνωμένες Πολιτείες (και του Τζο Μπάιντεν).
