Του Μάνου Οικονομίδη
Πόσο απολαυστική ακούγεται ακόμη στην ηχώ της Ιστορίας, η επική ρήση του Σιμόν Πέρεζ για τον αυτοπροσδιορισμό του Ισραήλ ως ένα… “μικρό και αδύναμο” έθνος.
Μια χώρα στο επίκεντρο μύθων και διηγήσεων, με θαυμαστές και φανατικούς εχθρούς, αλλά και με τη δωρεά της Ιστορίας. Μια χώρα, η σκιά της οποίας έχει μεγαλύτερο μέγεθος από τις περισσότερες μεγαλύτερες από την ίδια χώρα.
Στον απόηχο των τέταρτων, πρόωρων εκλογών μέσα σε δυο χρόνια, με τις… πέμπτες να θεωρούνται πολύ πιθανές, το παρασκήνιο στο Τελ Αβίβ οργιάζει, για το πώς θα διαταχθούν οι συσχετισμοί στη νέα Κνεσέτ. Βασικά, αν ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου θα καταφέρει να συγκεντρώσει την απαραίτητη πλειοψηφία δεξιών κομμάτων και αυτοτελών… αποστατών από τα κόμματα του Κέντρου, ώστε να παραμείνει στην πρωθυπουργία.
Ο “Βασιλιάς Μπίμπι”. Εκείνος που ξεπέρασε ακόμη και τον Μπεν Γκουριόν, ως μακροβιότερος πρωθυπουργός στην Ιστορία του Ισραήλ. Ο άνθρωπος που δίχασε ένα… “μικρό και αδύναμο” έθνος. Χωρίς ορατό αντίπαλο δέος, όπως επιβεβαιώθηκε και στην κάλπη.
Μια χώρα εγκλωβισμένη στις δυο συγκρουσιακές εκδοχές του χαρακτήρα του ίδιου του ανθρώπου. Ο “λυτρωτής” Νετανιάχου, απέναντι στον “διεφθαρμένο” Νετανιάχου.
Η Ιστορία συνεχίζεται…
