Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα που από την ίδρυσή της λειτούργησε με τα χαρακτηριστικά παράταξης. Και αυτός ίσως είναι ο λόγος που άντεξε πενήντα και πλέον χρόνια, από την αποκατάσταση της δημοκρατίας από τον ιδρυτή της, Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Όχι ότι στην ιστορική διαδρομή της δεν υπήρχαν δυσκολίες και κρίσιμες στιγμές. Από διασπάσεις, χαμηλά ποσοστά και αμφισβητήσεις πολιτικών και αρχηγών. Αλλά το DNA της παράταξης, που βασιζόταν στο ότι δεν είχε ποτέ την ιδιοκτησιακή αντίληψη από τους εκάστοτε αρχηγούς της, ήταν πάντα το σημείο που την πιο δύσκολη ώρα λειτουργούσε ως αφυπνιστικός μηχανισμός η βάση της παράταξης. Σε αυτήν, εξάλλου, απευθύνεται η ΝΔ κάθε φορά που χρειάζεται να πάρει αποφάσεις και να γυρίσει σελίδα.
Και επειδή σε αυτή τη δύσκολη καμπή που βρίσκονται ΝΔ και Μητσοτάκης κάποιοι φαίνεται να επιχειρούν να εμφανιστούν ως… ιδιοκτήτες ή κληρονόμοι του χώρου που εκφράζει η Κεντροδεξιά, καλό είναι να θυμίσουμε ότι κριτής όλων διαχρονικά ήταν και παραμένει η βάση της ΝΔ. Η βάση αυτή ήταν που το βράδυ της 10ης Ιανουαρίου 2016, και αφού είχε μεσολαβήσει η ήττα της ΝΔ στις εκλογές του 2015, αποφάσιζε –και με μεγάλη συμμετοχή– ότι αρχηγός της και υποψήφιος για πρωθυπουργός της θα ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Και γι’ αυτό ας ανατρέξουμε στην εποχή εκείνη και στην εσωκομματική διαδικασία. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ξεκίνησε με ένα προβάδισμα 11 ποσοστιαίων μονάδων, καθώς στον πρώτο γύρο απέσπασε 39,8% έναντι 28,5% του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο Απόστολος Τζιτζικώστας απέσπασε 20,4% (82.000 ψηφοφόρους) και ο Αδωνις Γεωργιάδης συγκέντρωσε 11,3% (46.000 ψηφοφόρους) και συντάχθηκε από την πρώτη στιγμή με τον σημερινό πρόεδρο και πρωθυπουργό.
Τελικά, στον δεύτερο γύρο ψήφισαν 334.750 μέλη του κόμματος, από τις 404.000 που είχαν ψηφίσει στον πρώτο γύρο και υπήρξε ανατροπή των προγνωστικών, καθώς εξελέγη ο Κυριάκος Μητσοτάκης με 52,43% (173.297 ψήφους), ενώ ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης έλαβε 157.224 ψήφους ή 47,57%.
«Κανείς δεν περισσεύει»
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στις δηλώσεις μετά τη νίκη του, είχε επισημάνει ότι «θα ανανεώσουμε τη ΝΔ με σεβασμό στην ιστορία αλλά και με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες. Χρέος όλων μας είναι η ΝΔ να γίνει η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη και να κλείσει ο κύκλος του λαϊκισμού. Κανείς δεν περισσεύει, αλλά χρειάζεται και διεύρυνση». Από εκείνη τη νύχτα, πέρασαν περίπου δέκα χρόνια. Και στο διάστημα αυτό ο Μητσοτάκης κέρδισε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις (συν δύο ευρωεκλογές) και εξελέγη αυτοδύναμος πρωθυπουργός.
Τα υπενθυμίζουμε αυτά για έναν απλό λόγο. Επειδή βλέπουμε να κυκλοφορούν τον τελευταίο καιρό σενάρια για δαχτυλίδια, αλλαγές αρχηγού εν κινήσει και άλλα τινά, καλό είναι να θυμίσουμε στους ενδιαφερόμενους και κυρίως στους διαχρονικά ανησυχούντες δύο κυρίως πράγματα.
Πρώτον, ότι ο Μητσοτάκης είναι εκλεγμένος (από τη βάση) αρχηγός και εκλεγμένος (από τον λαό) πρωθυπουργός και το 2019 και το 2023.
Δεύτερον, ότι για να αλλάξουν τα παραπάνω δεν είναι θέμα ούτε κάποιων που θεωρούν ή ισχυρίζονται ότι είναι… ιδιοκτήτες της παράταξης ούτε κάποιων νταβατζήδων που πιστεύουν ότι μπορούν να αγνοήσουν κάτι από τα παραπάνω και να επιβάλουν λύσεις από τα παρασκήνια. Και για να αμφισβητηθεί ο Μητσοτάκης, υπάρχουν διαδικασίες και στη Βουλή και στον λαό. Το ίδιο ισχύει και για να εκλεγεί κάποιος αρχηγός της ΝΔ. Αυτό δεν γίνεται με… ανάθεση έργου ή κληρονομικώ δικαίω, αλλά με προσφυγή στη βάση της παράταξης. Με εκλογή και όχι με δαχτυλίδια.
Γι’ αυτό και ας κρατήσουν οι χοροί και οι φιλοδοξίες κάποιων είτε πίσω από την κουρτίνα είτε μέσω αντιπροσώπων. Εάν ανοίξει και όταν ανοίξει η κούρσα της διαδοχής, τότε όλοι οι ενδιαφερόμενοι θα βγουν στη… σκηνή και οι πολίτες θα αποφασίσουν και για πρωθυπουργό και για αρχηγό της ΝΔ.
Ως τότε ας κρατήσουν αυτό που έλεγε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου και που οι επίγονοί του δυστυχώς για το κόμμα τους δεν τήρησαν: ότι το ΠΑΣΟΚ δεν κληρονομείται και δεν τεμαχίζεται. Εκτός αν κάποιοι της ΝΔ θέλουν να έχουν την ίδια τύχη που έχει το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα.
