Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Από τη μια ο χριστιανισμός και οι συμβολισμοί μέσα από τους μύθους του, και από την άλλη η πραγματικότητα της… μυθικής μαυρίλας των θεομπαιχτών και των χριστιανοφαρισαίων. Εξηγούμαστε:
«…ιδού άγγελος Κυρίου εφάνηκε δι’ ονείρου στον Ιωσήφ και του είπε· “σήκω αμέσως χωρίς αναβολήν και πάρε το παιδίον και την μητέρα του και φύγε εις την Αίγυπτον, και μένε εκεί, μέχρις ότου πάλιν εγώ σου είπω· διότι ο Ηρώδης θα αναζητήση το παιδίον, δια να το θανατώση”.
Και ο Ιωσήφ εσηκώθηκε αμέσως, παρέλαβε νύκτα το παιδίον και την μητέρα αυτού και έφυγεν εις την Αίγυπτον.
Και έμενε εκεί, έως ότου απέθανε ο Ηρώδης και έτσι εξεπληρώθη και επραγματοποιήθη πλήρως εκείνο, που είχε λεχθή από τον Κυριον δια του προφήτου, ο οποίος είπε· “από την Αίγυπτον εκάλεσα τον υιόν μου».
(από «Το Κατά Ματθαίον» ευαγγέλιο)
«Οταν οι Μάγοι προσκύνησαν το νεογέννητο Χριστό, παρουσιάστηκε Άγγελος Κυρίου στο όνειρο του Ιωσήφ και του είπε: «Σήκω, πάρε το παιδί και τη μητέρα του και πήγαινε στην Αίγυπτο. Να μείνετε εκεί μέχρι να σου πω, γιατί ο Ηρώδης θα ζητήσει να βρει το παιδί και να το σκοτώσει». Ο Ιωσήφ πήρε αμέσως τη μητέρα και το παιδί και νύχτα έφυγαν για την Αίγυπτο. Περπάτησαν για πολλές μέρες, πέρασαν μεγάλες ταλαιπωρίες κι εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες σε ξένη γη. Έμειναν στην Αίγυπτο μέχρι που έμαθαν πως πέθανε ο Ηρώδης. Τότε μόνο επέστρεψαν. Έτσι επαληθεύτηκε ο λόγος του προφήτη Ωσηέ, που αιώνες πριν είχε πει: «Από την Αίγυπτο κάλεσα τον Yιό μου». Ο μικρός Χριστός εξαναγκάζεται να φύγει, για να γλιτώσει από την απειλή του θανάτου. Καταδιωγμένος, κουρασμένος, πεινασμένος, τρομαγμένος…»
(από Θρησκευτικά Δ’ Δημοτικού)
Συμπέρασμα: Και ο Χριστός, “πατριώτη”, πρόσφυγας ήταν.
“Χριστός πρόσφυγας”, λοιπόν. Και προσωπικά, ως αθειστής, αδιαφορώ πλήρως για τον δογματική συνέπεια εκείνων των… χριστιανών της μαυρίλας που παθαίνουν αλλεργία, που αλυχτούν όταν ακούν για τον συμβολισμό “Χριστός πρόσφυγας”. Οταν, όμως, τέτοια ζαγάρια κανοναρχούν τις ζωές ανθρώπων από θέσεις εξουσίας και όταν φτιάχνονται “στρατοί” που διακινούν την σαπίλα της απανθρωπιάς, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Τότε το δόγμα γίνεται τέτοιο: Ανάμεσα στον άνθρωπο και στον φασιστοταλιμπάν κάθε φυλής, κάθε θρησκείας και κάθε χρώματος, δεν υπάρχει δίλημμα: με τον Ανθρωπο. Οσο, δε, για τους απαρτίζοντες εκείνο το “ποίμνιο” που όλη του η ευσέβεια ξεχειλίζει μόλις μιλά για μετανάστη και κυνηγημένο, ας τα βρουν με τον Θεό τους. Και με τους εκπροσώπους του:
α) Με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Ο οποίος στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του το 2015 μιλούσε για τον “Ιησού – πολιτικό πρόσφυγα” (εδώ: https://www.news247.gr/
β) Με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Που το 2013 κήρυττε ότι «ο Χριστός γεννήθηκε ως πρόσφυγας, έζησε ως ξένος…» (εδω: https://www.tanea.gr/2013/12/
γ) Με τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο. Που στο περσινό μήνυμά του, την ώρα που ο αξιότιμος υπουργός Γεωργιάδης ξεροστάλιαζε στο τουίτερ να “εξηγεί” γιατί ο Χριστός “δεν” ήταν πρόσφυγας, χωρίς να ρωτήσει τον Γεωργιάδη, δήλωσε: «(…) ο Ιησούς Χριστός, που ως πρόσφυγας ήρθε σε αυτά εδώ τα μέρη…» (εδω: http://www.amna.gr/home/
Φυσικά, δεν μας διαφεύγει ότι οι δηλώσεις αυτές μπορεί να εκθέτουν τους ζηλωτές της μαυρίλας, για όσους στοιβάζονται στις “Αμυγδαλέζες”, όμως, στις “Μόριες” και στα “Καρά Τεπέ”, για εκείνους που χάθηκαν στην αναζήτηση της “Βηθλεέμ”, έχουν μηδαμινή αξία. Για την ακρίβεια έχουν τόση αξία, όση και τα λογύδρια των πολιτικών φαρισαίων και λοιπών “κροκοδείλων” της Δύσης – κι αυτοί “χριστιανοί” – που τα σταυροκοπήματά τους ισοδυναμούν με βομβαρδισμούς, εκμετάλλευση, ξεριζωμούς, πνιγμούς και φυλακή. Χρόνια πολλά!
